In de krant De Morgen vindt Maarten Boudry het nodig om zijn collega professor Mattias Desmet de mantel uit te vegen. Desmet krijgt een hele reeks verwijten naar het hoofd gegooid. Daaropvolgend zijn een aantal andere professoren op de kar van Boudry gesprongen. Idem voor een aantal kranten. Opvallend is dat deze navolgende kritieken vooral een aaneenreiging zijn van beledigingen en verwijten. Er is bijzonder weinig kritiek te vinden op de stellingen van Desmet zelf rond massavorming.
Maar wat zijn de merites van de beweringen van Boudry? En welke technieken gebruikt hij om de lezer te overtuigen van wat hij schrijft? Een analyse.
- Professor psychoanalyse aan mijn eigen universiteit UGent,
Maarten Boudry geeft de indruk te denken dat de Gentse Universiteit van hem is, maar die universiteit is evengoed van Desmet. Zijn aanhef is tendentieus en pretentieus en geeft aan dat hij denkt de emanatie te zijn van de visie van de Gentse Universiteit in contrast met Mattias Desmet. Deze aanhef is een truck om de lezer deelachtig te maken van het groepsdenken. Terwijl Desmet precies dat bestrijdt. Een poging om mensen deelachtig te maken van het verlangen om tot een consensus te komen die het gezond verstand van de mensen opzij zet, is een gekende truc om mensen te overtuigen. De techniek van de ad Populum fallacy.
- …veegt in zijn boek “De psychologie van het totalitarisme” de hele medische consensus over Covid-19 en vaccinatie van tafel.
Deze bewering is 2 keer fout.
- In zijn boek veegt Mattias Desmet niet alles van tafel. Hij heeft kritiek op een aantal beweringen die door de voorstanders van de maatregelen worden gedaan. Maar het is helemaal niet zo dat hij alles zou verwerpen. Zo beweert hij bijvoorbeeld niet dat het virus niet zou bestaan. Iets dat aantal tegenstanders van de coronamaatregelen wel denken.
- Het verhaaltje van de “medische consensus” is een mythe die de voorstanders van de coronamaatregelen zichzelf, niet zonder enige pretentie, toedichten. Deze “consensus” heeft echter nooit bestaan. De ondertekenaars van het “John Snow Memorandum”, waarvan Boudry ook een aanhanger is, pretenderen van zichzelf dat zij deze consensus zouden vertegenwoordigen[1] en kregen daarvoor een forum in The Lancet. Dit initiatief kwam er als een tegenactie tegen de “Great Barrington Declaration”. Mocht er een consensus zijn, dan was er uiteraard geen tegenactie nodig. Bovendien is het Memorandum ondertekend door zowat 15% van het aantal ondertekenaars van The Great Barrington. Tot de academici buiten de consensus behoren professoren van de grootste universiteiten ter wereld, waaronder Harvard, Oxford en Stanford. Het is dus nogal wat zelfoverschatting in deze bewering van Maarten Boudry.
Bovendien gebruikt Boudry andermaal de techniek van het groepsdenken om mensen aan te spreken op hun neiging zich aan te sluiten bij een consensus. De “bandwagon fallacy”.
- Dat doet hij inmiddels al twee jaar: het zou gaan om niets meer dan een proces van psychologische ‘massavorming’, een soort staat van collectieve ‘hypnose’ waaraan de hele bevolking bezweken is, alle medische experts incluis.
Deze bewering is 3 keer fout.
- Desmet beschrijft in zijn boek ook andere aspecten van de problematiek die aanleiding gaf tot de verkeerde maatregelen. Daaronder de slechte kwaliteit van medische studies en de mechanistische denken. Het gaat dus wel om meer dan een proces van psychologische massavorming.
- Desmet beschrijft in zijn boek welke percentages van de bevolking vatbaar zijn voor massavorming en heeft het ook uitdrukkelijk over een deel van de bevolking dat niet door massavorming werd en wordt gegrepen. Het is dus onwaar dat hij zou geschreven hebben dat de hele bevolking “bezweken” zou zijn aan massavorming.
- Hetzelfde geldt voor de medische experts. Tal van medische experts zijn niet meegegaan in het verhaal van de verkeerde maatregelen. Desmet schrijft nergens dat alle experts bezweken zouden zijn door massavorming.
Door de stellingen van Desmet zo te omschrijven dat ze betrekking hebben op de hele bevolking, spreekt Boudry de lezer aan met de bewering dat hij ook wordt beschouwd door Desmet als deel uitmaken van de massavorming. Opnieuw een manipulatietechniek gebaseerd op een leugen. Ad populum.
- De maatregelen tegen Covid-19 hebben volgens Desmet geen enkele medische rechtvaardiging …
Deze bewering is een karikaturale onwaarheid. Desmet hekelt in zijn boek een aantal maatregelen maar niet allemaal. Hoewel tal van maatregelen inderdaad onwerkzaam blijken te zijn geweest, stelt Desmet bijvoorbeeld nergens dat het zinloos zou zijn om zieke mensen te vragen thuis te blijven.
- … maar maken onderdeel uit van een proces van ‘totalisering’ zoals onder het nazisme en in SovjetRusland, dat volgens hem dreigt uit te monden in geweld, onderdrukking en massamoord.
Dat staat inderdaad in het boek van Desmet. Deze stelling verdient echter de toelichting dat Desmet nergens stelt dat de coronamaatregelen nazistisch zouden zijn of communistisch. Hij stelt zelfs expliciet dat het nu opkomende totalitarisme anders van aard is. Het betreft nu technocratisch totalitarisme, niet meer geleid door ‘bendeleiders’, maar door bureaucraten en tecnocraten. Hij stelt wel dat het onderliggend mechanisme van de wording van de totalitaire staat, zoals dat werd gezien in de aanloop naar het succes van het nazisme en het comminisme in de Sovjet-Unie, op psychologisch vlak vergelijkbaar is. Dat zo een evolutie kan uitlopen in onderdrukking en massamoord is trouwens actueel duidelijk te zien in de oorlog tussen Rusland en Oekraïne.
- De miljoenen doden door het virus zelf zijn kennelijk van geen tel voor hem:…
Nergens in zijn boek vermeldt Desmet dat de doden door covid van geen tel zouden zijn voor hem. Integendeel erkent Desmet de ernst van de aandoening en het feit dat er doden gevallen zijn door het virus.
- De teller staat wereldwijd op een geschatte 23 miljoen mensen…
Boudry verwijst naar een artikel in The Economist. Niet bepaald een goede wetenschappelijke bron. De realiteit is dat we op vandaag nog geen correct cijfer hebben over het aantal doden. Maar dat het getal dat Boudry hanteert geenszins de zo door hem geroemde ‘wetenchappelijke consensus’ benadert, dat blijkt alleen al uit het feit dat de WHO het aantal doden op 6,5 miljoen schat en die schattig tot op vandaag nog niet heeft aangepast.
In de zin van Boudry staat een contradictio. Een teller is een voorwerp dat precies telt. Een teller schat niet. Een geschat aantal is dus geen geteld aantal. Andermaal gebruikt Boudry een tendentieuze techniek om meer geloofwaardigheid te geven aan de schatting.
- Honderdduizenden van hen stierven nodeloos, precies omdat ze de manifeste wetenschapsontkenning en desinformatie van Desmet e tutti quanti over corona ter harte namen, en oprecht geloofden dat het vaccin gevaarlijker was dan het virus zelf.
Boudry verwijst naar een artikel van een Amerikaanse nieuwssite, waarin wordt verwezen naar een dashboard opgesteld door een Amerkaanse universiteit. Het artikel op een nieuwssite noch het dashboard waarnaar in dit artikel wordt verwezen, vermelden de redenen waarom een bepaald deel van de mensen in de V.S. zich niet liet vaccineren.
Dat wijten aan "wetenschapsontkenning en desinformatie" van Desmet over corona is in elk geval niet mogelijk. Immers is het boek van Desmet maar uitgekomen in de VS na de periode waarover het artikel handelt. Dit is een post hoc fallacy manipulatietechniek van Boudry gebaseerd op een leugen door feiten in de tijd niet in de juiste volgorde weer te geven.
Desmet ontkent geen wetenschap, integendeel. In zijn boek hekelt hij de slechte wetenschap die onder andere gebruik maakt van slechte statistiek en zware fouten maakt door onzorgvuldigheid onder andere.
Desmet schreef ook nergens dat het vaccin gevaarlijker is dan het virus zelf. Ook dat fantaseert Boudry bij elkaar.
- Inmiddels is het boek van Mattias Desmet vertaald en struint hij ermee langs de internationale media
Dat is juist. Een auteur maakt reclame voor zijn boeken. Waar hij ook kan en wordt uitgenodigd. Dat kan niemand hem kwalijk nemen. Boudry komt zijn boeken ook promoten op de nationale televisie. In het buitenland lukt dat iets minder.
- Zo was hij onder meer bij de veroordeelde fantast en complotgoeroe Alex Jones (InfoWars) en Tucker Carlson van Fox News
Dat is op zich juist. Alleen sugereert deze zin “guilt by association”. Boudry gebruikt hier de association fallacy. Een techniek om mensen door associatie met andere mensen te brandmerken met de fouten van een ander. Eén van de oorzaken van menselijke denkfouten over ander mensen. Een gekende manipulatietechniek die beroep doet op de Halo-effecten. Bovendien beklemtoont Desmet zelf steevast dat hij principieel bereid is om met iedereen te spreken, omdat dialoog tussen mensen, in het bijzonder met meer extreme figuren, de enige manier is om polarisatie tegen te gaan.
- Vooral het interview bij Alex Jones is ronduit hallucinant. Desmet knikt en beaamt zowat alles wat Jones uitkraamt. Het echte totalitaire gevaar in de VS komt volgens beide heren van Joe Biden in plaats van Donald Trump, want diens ‘demonisering’ van Trump-aanhangers zou recht uit het handboek van de nazi’s komen (op de achtergrond speelt een fotomontage van Biden met hakenkruisen en andere naziparafernalia).
Desmet beaamt niet wat Jones uitkraamt. Het is niet omdat hij niet reageert op alles wat die man zegt dat hij het daarmee eens is. Desmet bracht zijn eigen verhaal en zat daar niet om het verhaal van Jones te bevestigen of te ontkennen.
- De hele wereld bevindt zich al twee jaar in een soort collectieve hypnose, legt Desmet uit, behalve ‘de Wakkeren’, zoals hijzelf. De elite zou ‘bang’ zijn van hem, precies omdat hij de mechanismen van de hypnose genadeloos blootlegt. Maar houd moed: de Wakkeren zullen de wereld redden en als er uiteindelijk tóch geen genocide op ‘andersdenkenden’ komt, zal dat aan Desmet en de zijnen te danken zijn, die manhaftig streden tegen de totalitaire dreiging.
Deze tekst is, wanneer abstractie wordt gemaakt van de ironische ondertoon en opsmuk, grotendeels juist.
- Het is verbijsterend hoe een intelligent persoon als Desmet in de afgelopen twee jaar zo diep in deze konijnenpijp is weggegleden.
Dit is een argument ad hominem. Een overredingstechniek waarbij iemand wordt aangevallen zonder argumenten, niet gebaseerd op deductie of syllogismen, maar op een eigenschap die een persoon wordt toegedicht.
- De belangrijkste rode draad doorheen zijn radicalisering is een schromelijke vorm van zelfoverschatting, kenmerkend voor wetenschapsontkenners en complotdenkers.
Opnieuw een argument ad hominem, gecombineerd met een associatie van Desmet met wetenschapsontkenners en complotdenkers. Terwijl Desmet de wetenschap niet ontkent. Hij bekritiseert een deel van het wetenschappelijk werk waarin ernstige fouten worden gemaakt. Hij is ook geen complotdenker want hij stelt in zijn boek in de plaats van het complot een andere verklaring voor het verspreide denken rond corona. Hij gaat zelfs in tegen complotdenkers die Desmet ook massavorming toedicht. Het regent internationeel trouwens kritiek op Desmet die geformuleerd wordt door complotdenkers, precies omdat hij weigert om de complexiteit van het gebeuren te reduceren tot een complot (zie o.a. de reeks artikels geschreven door Breggin en Breggin).
De bewering dat Desmet zou radicaliseren is volstrekt ongefundeerd, onwaar en ad hominem. Desmet zegt al van in het voorjaar van 2020 hetzelfde over de coronapolitiek. Hij heeft die gedachten verder uitgewerkt en onderbouwd in een boek. Er is geen sprake van een evolutie van radicalisering.
- Desmet ontwikkelde een grandioze theorie over angstvorming en onbehagen in onze samenleving, geschoeid op de psychoanalytische leest (zie onder). In een poging de pandemie binnen die theorie te duiden, komt hij daarbij (als psycholoog zonder enige medische kwalificatie) tot een conclusie die radicaal indruist tegen wat nagenoeg alle medische experts vertellen.
Door te schrijven dat het gaat om een “grandioze” theorie gebruikt Boudry de techniek van de ironie als een argument ad hominem.
Zoals hiervoor al aangegeven en aangetoond, is er geen concensus bij de “medische experts” over de coronapolitiek. Verre van. Boudry nuanceert zijn stelling over de consensus hier door te stellen dat “nagenoeg alle medische experts” hetzelfde zouden vertellen. Het wordt daarmee een zaak om na te gaan hoeveel van die medische experts een andere visie hebben en in welke mate het woord “nagenoeg” wel terecht is. Afgaand op de vergelijking tussen het aantal ondertekenaars van The Great Barrington en John Snow, is deze bewering alvast onjuist.
Maar er is meer. Boudry maakt hier de fout te beweren dat de bestrijding van een virus een zuiver medische aangelegenheid is waarover een niet-medicus zich niet kan uitspreken omdat een niet medicus daarover onvoldoende kennis zou hebben. Dat zou volgens Boudry leiden tot zelfoverschatting. Deze stelling is fundamenteel verkeerd. Immers werd de coronapolitiek helemaal niet gedetermineerd door medici maar door wiskundigen en computerspecialisten. Op basis van een aantal zeer gelimiteerde onzekere medische assumpties werden die modellen gebruikt als basis voor psychologische technieken die de mensen zouden moeten overtuigen om hun gedrag aan te passen zodat ze minder besmet zouden geraken. Het hele coronabeleid was geschoeid niet op de tussenkomst van artsen, medici, maar op de tussenkomst van die psychologische technieken die de tussenkomst van artsen moest vermijden.
Laat nu net Professor Desmet een specialist zijn op vlak van psychologie. Het hele coronabeleid behoort dus tot zijn werkveld en zijn specialisatie. Het is verbazend hoe Boudry opgesloten zit in zijn visie dat niet – medici niets kunnen zeggen over corona, terwijl de hele politiek die hij aanhangt is uitgewerkt door niet-medici. En wat nóg merkwaardiger is, is dat Boudry niet lijkt te beseffen dat zijn uitspraak - mocht ze waar zijn - evengoed op hem als filosoof van toepassing zou zijn.
- In plaats van zich af te vragen of dat er niet op wijst dat zijn theorie onderweg misschien ergens een klein beetje is ontspoord, besluit Desmet: “Al mijn academische collega’s zitten in de greep van een angstpsychose en zijn niet langer voor rede vatbaar!” (parafrase)
Zoals hiervoor is aangetoond heeft Desmet nergens geschreven dat al zijn collega’s in de greep zitten van een angstpsychose. Desmet heeft zich zelfs in zeer veel gelegenheden uitgesproken tegen het gebruik van de term ‘psychose’ in de massapsychologie. Hij deed dat zo uitdrukkelijk omdat hij zowel vanuit intellectueel, strategisch als tactisch perspectief vind dat het gebruik van de term ‘psychose’ moet vermeden worden. Ook dit toont hoe diepgaand intellectueel oneerlijk en leugenachtig Boudry zijn discours is.
Desmet heeft het over een deel van zijn collega’s, waaronder Boudry zelf. Andermaal gaat Bourdry uit van de onbestaande “consensus” die zou maken dat Desmet zich richt tot “alle collega’s”. Boudry bouwt gewoon verder op zijn foute beginselen om een al even fouten verdere redenering te maken.
- Alle cijfers zijn verdraaid, alle statistieken over sterfte en besmettingen onbetrouwbaar, elke wetenschappelijke instelling is verdacht.
De techniek van de veralgemening die leidt tot verkeerde conclusies gebruikt door Boudry in deze zin, zorgt ervoor dat de inhoud ervan volstrekt onwaar is. Desmet schrijft nergens dat alle cijfers, alle statistieken en alle instellingen onbetrouwbaar zijn. Integendeel. Er zijn diverse wetenschappelijke instellingen die de dezelfde stellingen hanteren in de kritiek op de statistieken als die naar voor gebracht door Desmet. Niet de minste trouwens. Om er 2 te noemen: de universiteiten van Stanford en Harvard. In de wereldranglijst van de universiteiten de 2 beste universiteiten ter wereld. Ook Prof. Heneghan van Oxford (bewijsgebaseerde geneeskunde) deelt een aantal kritieken van Desmet.
De kritiek die Desmet heeft op de vergaring van cijfers en statistieken wordt door Boudry niet ontmoet. Hij beperkt zich tot karikaturiseren, veralgemenen en verwerpen. Ook dit element zorgt dat het discours van Boudry in niets lijkt op een bezadigd intellectueel-academisch discours. Wat hij brengt is een ongefundeerd pamflet bedoeld om te beschadigen.
- Op basis van wat slecht verteerde wetenschapsfilosofie en twijfelzaaierij komt Desmet in zijn boek dan uit op een soort vulgair relativisme: met cijfers en statistieken kan je alles bewijzen, het is toch allemaal manipulatie en (zelf )bedrog, dus we hoeven de medische experts niet ernstig te nemen.
Andermaal krijgen we een argument ad hominem en een veralgemening. Desmet haalt in zijn boek aan dat het slecht gebruik van statistiek tot fouten kan aanleiding geven. Hij toont ook aan, onder meer op basis van een studie van Prof. John Ioannidis (Stanford) dat een behoorlijk deel van de studies in het medisch werkveld (om en bij 70 %), achteraf gewoon fundamenteel fout blijken te zijn omdat ze onzorgvuldig en fout werden opgezet[2]. Dat is een significante factor. In een situatie waarin de snelheid van het opzetten van studies merkelijk werd verhoogd bij corona, is de kans op fouten nog groter. Boudry brandmerkt deze kritiek als “slecht verteerde wetenschapsfilosofie en twijfelzaaierij, vulgair relativisme ook.
Andermaal heeft hij het over “medische experts” terwijl de basis van de maatregelen niet zijn ontwikkeld door medische experts maar door wiskundigen en computerspecialisten die overgenomen hebben wat de Chinezen binnen hun communistisch bestel als politiek hebben aangenomen en dat hebben onderworpen aan hun statistische projectiemethodes. Die wiskundigen en compusterspecialisten zeggen bovendien zelf dat hun modellen geen voorspellend karakter hebben en niet mogen worden aanzien als voorspellingen. Met deze aan de modellering inherente onzekerheid houdt Boudry geen rekening.
- En zo krijgt de psycholoog vrij spel om met de natte vinger te speculeren over de ‘echte’ oorzaken van de angst en de covidmaatregelen.
Psychologie is geen exacte wetenschap. Filosofie is nog minder een exacte wetenschap. Boudry doet niets anders dan hele dagen “met de natte vinger speculeren” over vanalles en nog wat. Dat uitgerekend een filosoof ad hominem denigrerend doet over een menswetenschapper die moet werken in een niet-exact wetenschappelijk werkveld, is opvallend. Zou het Boudry niet bekend zijn als wetenschapsfilosoof dat de menswetenschappen een andere benadering vergen dan de exacte wetenschappen? De visie op de “medische” wetenschap waarin Boudry elke twijfel wegwuift en gemakkelijk spreekt over een “consensus” die in werkelijk niet bestaat, verraadt dat Boudry zelf niet goed het onderscheid maakt tussen exacte wetenschap en niet-exacte wetenschap. Uitgerekend als filosoof gebruikt hij dat argument ad hominem.
Overigens is het de grootste epidemioloog ter wereld, John Ioannidis, die in een recente publicatie[3] ook de massavorming aanhaalt als een problematisch fenomeen. Al bij herhaling heeft Boudry tot zelf onbehouwen kritiek geuit op Ioannidis. Alsof hij het als jonge filosoof beter weet dan de meest geciteerde wetenschapper in zijn eigen werkveld. Pretentie is Boudry niet vreemd. Maar een beetje wetenschapper citeert op een correcte manier de stand van de wetenschap en gaat geen collega’s afkammen zonder te vermelden dat die collega’s door indrukwekkende andere collega’s worden gevolgd.
Desmet staat dus niet alleen met zijn analyse. Desmet bracht in zijn boek een uitermate uitgewerkt standpunt gefundeerd op o.a. Freud, Le Bon, Lacan, Arendt, en vele anderen. De bewering dat hij zich buiten de wetenschappelijke consensus plaatst is niet in overeenstemming te brengen met de fundamenten van zijn werk. De recente publicatie van Ioannidis onderlijnt dat. Het door Boudry bekritiseerde boek bevat bijna 20 pagina’s verwijzingen en bibliografie. Doorheen het hele boek wordt uiteengezet uit welke bronnen Desmet inspiratie haalde om verder te werken op de inzichten van o.a. Le Bon en Arendt. Als het zo zou zijn dat Desmet met zijn visie alleen zou staan, dan betekent dat meteen dat al de auteurs die over massavorming hebben gepubliceerd onbestaande zouden zijn en dat Desmet zelf de uitvinder zou zijn van massavorming als psychologisch fenomeen van groepsdenken. Dat zou te veel eer zijn voor Desmet.
- Het boek bulkt van dat soort zelfoverschatting. Desmet verbeeldt zich dat hij als enige snapt waarom positiviteitsratio’s belangrijk zijn in een pandemie, hoe je oversterfte berekent en kan toeschrijven aan hetzij het virus hetzij de maatregelen, of hoe je rekening houdt met onderliggende aandoeningen bij de vaststelling van de doodsoorzaak.
Andermaal een argument ad hominem met een onware overdrijving. Desmet pretendeert nergens dat hij de enige zou zijn die weet hoe deze zaken worden berekend. Wat hij doet is hetzelfde zeggen als een belangrijk deel van de epidemiologen waarnaar hiervoor al werd verwezen.
- Hij trapt open deuren in over valspositieven bij PCR-tests, alsof hij als enige benul heeft van statistiek van error management.
M.a.w. beklaagt Boudry er zich over dat wat Desmet schrijft juist is en bekend.
Het punt van Desmet is echter niet dat er in de documenten van Sciensano niet staat vermeld dat er vals positieve tests zijn. Het probleem dat Desmet aanhaalt is dat er met die valse tests verder geen rekening werd gehouden in diverse aspecten van de coronapolitiek. Desmet verklaart het negeren van gegevens die bekend zijn door het fenomeen van de massavorming.
- Als je Desmet moet geloven, heeft werkelijk geen enkele medische expert of politicus ooit bij de sociale en economische nevenschade van de lockdowns en ander maatregelen stilgestaan. In werkelijkheid is daar inmiddels uitgebreid en minutieus onderzoek naar verricht (door Desmet compleet genegeerd), dat duidelijk uitwijst: het virus zelf richt meer economische schade aan dan de maatregelen en de landen die het snelst en strengst ingrijpen leden het minste economische schade
Andermaal een onware overdrijving. Desmet schrijft nergens in zijn boek dat niemand heeft stilgestaan bij de nevenschade van de lockdowns. In tegendeel, hij zegt dat er wel degelijk cost-benefit analysis gebeurden op vele fronten, maar dat er met deze becijferingen van de nevenschade zowat geen rekening is gehouden bij het beleid. In een recent interview erkende de Britse minister van Financiën in het coronakabinet Johnson dat er over deze nevenschade zelfs niet mocht worden gesproken en dat er inderdaad geen rekening mee werd gehouden[4]. Eerder hadden ook een aantal Britse epidemiologen, waaronder topadviseur Neil Ferguson, in hun getuigenissen voor het Brits lagerhuis toegegeven dat zij geen rekening hielden met de collatarale schade[5]. Ze zeggen dat ze daar al in het algemeen melding van hebben gemaakt, maar dat de politiek tot hun verbazing daar dan geen rekening mee heeft gehouden. In België blijkt uit de verslagen van de GEES, de GEMS en Celeval, en uit de verklaringen van de regeringen, dat er fragmentair rekening werd gehouden met de ecomische gevolgen in sectoren die het hardst riepen op dat bepaald moment. Maar als het er echt om deed werden de bezwaren gewoon opzijgeschoven. Een voorbeeld daarvan is de verklaring van minister Frank Vandenbroucke: “Den blok erop!”
Zoals dat ook in Frankrijk het geval was[6]. In tegenstelling tot wat Boudry beweert, blijkt dat er bij de lockdowns geen balans werd gemaakt tussen de nadelen van de lockdowns en de potentiële voordelen. De overtuiging heerstte dat de lockdowns het aantal doden zou doen verminderen. Daarvoor moest alles wijken. Er was geen sprake van “minutieus onderzoek” naar de collaterale schade.
Dat er wel eens een academicus is die een artikel heeft geschreven over de materie weerlegt de stelling van Desmet dat er zowat geen rekening is gehouden met de collaterale schade bij het beleid, niet. Daarvoor moet men niet gaan grasduinen in de publicaties maar wel in de documenten en rapporten die beschijven hoe de beslissingen in de regeringen tot stand zijn gekomen.
Overigens is het “minutieus onderzoek” waarnaar Boudry verwijst, niet bepaald indrukwekkend. Hij verwijst naar een studie van een Amerikaanse Businesschool, en een korte beschouwing in Our World in Data van de oprichter van deze website. “Minutieus onderzoek” is dus een geweldige overschatting. Beide studies dateren uit september 2020 en zijn intussen helemaal achterhaald. Uit een hele reeks van studies die intussen over het onderwerp zijn gepubliceerd blijkt dat de maatregelen omzeggens niets hebben bijgebracht maar wel bijzonder grote sociaal-economische schade hebben veroorzaakt.
Daaronder een studie van het gezaghebbende Johns Hopkins Institute met als conclusie: “While this meta-analysis concludes that lockdowns have had little to no public health effects, they have imposed enormous economic and social costs where they have been adopted. In consequence, lockdown policies are ill-founded and should be rejected as a pandemic policy instrument.”[7] In een recente uitgebreide studie van John Ioannidis en Michaéla Schippers (6 juni 2022) wordt een beeld van de maatregelen en hun nut geschetst dat volstrekt het tegenovergestelde is dan het beeld dat Boudry nog altijd uitdraagt[8]. Deze professoren komen onder andere tot de bevinding dat de maatregelen de sociale ongelijkheid sterk hebben verhoogd. Zij besluiten: “First, where applicable, aggressive lockdown policies should be reversed and their re-adoption in the future should be avoided. If measures are needed, these should be non-disruptive. Second, it is important to assess dispassionately the damage done by aggressive measures and offer ways to alleviate the burden and long-term effects. Third, the structures in place that have led to counterproductive policies, should be assessed and ways should be sought to optimize decision-making, such as counteracting groupthink and increasing the level of reflexivity.” Uit hun vaststellingen en conclusie blijkt dat inderdaad bij het beslissingsproces om tot de maatregelen te komen geen of onvoldoende rekening werd gehouden met de collaterale schade. Waar Boudry aan Desmet het negeren van wetenschappelijke gegevens verwijt, en hem van zelfoverschatting beschuldigd, zijn deze beschuldigingen ongepast en eerder van toepassing op Boudry zelf.
De stelling van Boudry, met name dat zonder de maatregelen de sociale en economische rampen veel groter zouden zijn geweest, verwoordt precies de angst die Desmet beschrijft in zijn boek. Zoals een groot deel van de elite was – en in het geval van Boudry is – niet in staat om die angst te relativeren en er afstand van te nemen. Hij is niet in staat om klaar te zien in de werkelijke stand van de wetenschap en in de fouten die gemaakt werden om tot zijn angstige aanname te komen.
- Desmet verdraait zelfs de data van de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) over stijgende armoede (die vooral door het virus zelf komt en niet zozeer door de maatregelen).
Ioannidis en Schippers weerleggen deze stelling van Boudry in extenso in de hiervoor geciteerde publicatie. John Ioannidis is de meest geciteerde epidemioloog op aarde. Een specialist in het werkveld van de gezondheidszorg. Wat niet van Boudry kan worden gezegd. Wie sprak alweer van zelfoverschatting?
- Hij trivialiseert consequent de mortaliteitsgraad van het coronavirus (dat in werkelijkheid minstens tien tot vijftien keer zo dodelijk is als seizoensgriep)
Een riedeltje dat Boudry al 2,5 jaar zingt is het riedeltje van de mortaliteit van het coronavirus. Hij vergelijkt die mortaliteit met die van de seizoensgriep. Dat is het vergelijken van appelen met citroenen. Immers is SarsCov2 een outlier van de coronavirussen. Een versie met varianten die een hogere dodelijkheid hebben dan de gebruikelijke coronavirussen. Bij influenza zijn er ook zo’n episodes geweest in het verleden. O.a. de HongKong griep en de Aziatische griep. Een zinnige vergelijking is slechts mogelijk met die episodes.
Het jaarlijks aantal doden in de wereld wordt door de WHO geschat op 650.000. Dat aantal is onderschat omdat de registratie van influenzadoden in de wereld zeer slecht is georganiseerd. De registratie van coronadoden was een stuk meer gevanceerd. In 2020 vielen er 2 miljoen geregistreerde doden. In 2021 3,5 miljoen. Met een veel betere registratie is dat dus tussen 3 à 5 keer meer doden dan bij influenza. Verre van een factor 10 tot 15. Meer accurate getallen zullen we pas over afzienbare tijd kunnen krijgen. De grafiek waarnaar Boudry verwijst is intussen meer dan een jaar oud, en verouderd.
- En hij bestaat het zelfs te verkondigen dat de indirecte (kanker)doden door uitgestelde zorg binnenkort als coviddoden geregistreerd zullen worden!
In diverse recent gepubliceerde studies werd de inschatting van het aantal doden door corona afgetoetst aan de globale oversterfte waarin ook de collaterale doden zitten vervat. Dat was trouwens al zo in de eerste studies van o.a. Molenberghs die ervan was van uitgegaan dat het aantal collaterale doden niet betekenisvol zou zijn geweest zodat de oversterfte voor zijn studie gelijk kon worden gesteld met het aantal coronadoden.
- Zijn versie van het drogargument ‘de remedie is erger dan de kwaal’ (dat volkomen voorbijgaat aan de preventieparadox) is de meest hallucinante die ik al gehoord heb van een academicus: “We redden één persoon die op het spoor ligt door een hele trein vol mensen te laten ontsporen.” En dat na 23 miljoen doden en een veelvoud van zwaar zieken en longcovidgevallen, cijfers die zonder de maatregelen en vaccins nog véél hoger zouden liggen.
De stelling dat de remedie erger was dan de kwaal, is geen versie van Mattias Desmet, maar intussen een “versie” van honderden wetenschappers op deze aarde[9]. Recent nog herhaald in de voorgeciteerde publicatie van Ioannidis. Waarom doet Boudry alsof deze studies niet bestaan? Zijn superlatieven zijn dus helemaal misplaatst. Zoals zijn voorbeeld totaal misplaatst is. Desmet heeft nooit beweerd dat het goed is om een hele trein te laten onstporen voor één persoon. Dat is een groteske leugen.
De voorgeciteerde studies weerleggen de bewering van Boudry dat zonder de maatregelen het aantal doden en zieken veel hoger zou hebben gelegen. Boudry toont nergens aan dat deze studies fouten zouden bevatten omwille van de preventieparadox. Hij negeert ze gewoon. Het is overigens niet de eerste keer dat Boudry deze preventieparadox aanhaalt. Daarbij verliest hij echter telkens weer uit het oog dat de vergelijking wordt gemaakt met situaties waarin er geen of andere maatregelen zijn genomen. Voor België was het reproductiegetal van de besmettingen al bijna gedaald tot 1 op het ogenblik waarop de maatregelen op 13 maart 2020 in werking traden. Hetzelfde fenomeen ziet men in andere landen, waaronder bijvoorbeeld Duitsland, Groot-Brittannië en Noorwegen. De preventieparadox kan geen impact hebben op een situatie die dateert van voor de preventie.
- Maar in het parallelle universum van Desmet lagen de diensten intensieve zorg nooit vol, had de helft van de patiënten helemaal geen corona, werden alle andere doodsoorzaken lustig bij de coronacijfers geteld, en werden festivals en horeca doelbewust gesloten om de bevolking te ‘pijnigen’ en voor te bereiden op de nakende totalitaire samenleving
In zijn artikel linkt Boudry de bewering dat Desmet zou hebben gezegd dat de intensieve zorg nooit vol lag, met een artikel op de website van “De Wereld Morgen”. In dat artikel wordt met geen woord gerept over de intensieve zorg. Hoewel Desmet dat dus niet heeft gezegd, lag de intensieve zorg in België inderdaad nooit vol met coronapatiënten. De uitgebreide capaciteit bedroeg 2.700 patiënten, terwijl er op intensieve in de tweede golf maximaal een kleine 1.500 patiënten lagen. De rest waren patiënten die geen corona hadden. Waar de intensieve zorgen wel geregeld overbelast waren, lag de intensieve zorg nooit vol met covids.
Desmet heeft nooit geschreven dat alle andere doodsoorzaken bij de corona’s werden geteld. Wel is het zo dat een behoorlijk aantal mensen die gestorven zijn met corona beschouwd werden als gestorven door corona. Dat is wat Desmet schrijft. Boudry overdrijft andermaal met als bedoeling te schaden, wat inhoudt dat hij leugenachtig schrijft.
In zijn boek stelt Desmet nergens dat het doel van de maatregelen erin zou bestaan de bevolking te pijnigen om hen voor te bereiden op de “nakende totalitaire samenleving”. Nergens schrijft hij dat het de doelstelling zou zijn om te evolueren naar een totalitaire staat. Desmet beschrijft hoe een samenleving juist gaandeweg afglijdt naar een totalitaire staat zonder dat het bereiken van dat totalitarisme het bewuste doel is. Met deze zin probeert Boudry Desmet in het kamp van de complotdenkers te krijgen, terwijl Desmet juist expliciet het bestaan van dit complot en de doelstelling een totalitaire staat te creëren, betwist.
- De kwakzalverij genaamd hydroxychloroquine is volgens Desmet wel hét wondermiddel tegen dat (overigens ongevaarlijke) virus, terwijl meta-analyses inmiddels aantonen dat het compleet ineffectief is en de sterftekans zelfs kan verhogen.
Dit is een regelrechte leugen. Desmet schrijft nergens in zijn boek dat hydrocychloriquine het wondermiddel is tegen het virus.
- En dan zit Desmet maar te schamperen over de ‘uitschakeling van het intellect’ onder medische experts, hun ‘collectieve verdwazing’ en hun toestand van ‘hypnose’. Mocht ik een freudiaan zijn, zou ik allicht gewag maken van ‘projectie’: de manier waarop Desmet zich de laatste twee jaar laat omringen met gelijkgestemden, de manier waarop hij zichzelf afsluit van elke wetenschappelijke informatie
Het valt op dat Boudry volstrekt geen gewag maakt van de wetenschappelijke informatie waarnaar Desmet verwijst. Hij ontkent zelfs straal dat Desmet verwijst naar wetenschappelijke informatie, wat Desmet wel doet. Boudry negeert de wetenschappelijke informatie die tegen zijn stelling ingaat. En dan heeft hij het over “projectie” in hoofde van Desmet. Boudry wil niet in debat gaan met tegenstanders, met uitzondering van één debat met de ondergetekende. Waarvoor de ondergetekende zelfs 500 euro moest betalen. Het is dus Boudry die zich omringt met gelijkgestemden. Van Desmet is het bekend dat hij overal en met iedereen gaat spreken. Ook met mensen waarmee hij het niet eens is.
- Net zo beweert Desmet dat de collectieve maatregelen tegen Covid-19 in werkelijkheid helemaal niets met het virus te maken hebben. Nee, het virus was slechts het aangrijpingspunt waarop de reeds aanwezige angst in de samenleving, die zich al decennia ophoopte, zich kon afzetten. Tot vóór de pandemie was die collectieve angst onbestemd en had ze geen concreet voorwerp, maar toen het virus zich aandiende, vond al die rondzwevende, objectloze angst een dankbare uitlaatklep.
Ook deze bewering is een flagrante leugen. Desmet beweert niet dat de maatregelen niets met het virus te maken hebben. Zijn stelling is dat de maatregelen werden beïnvloed door massavorming en een aantal andere fenomenen. Deze fenomenen hadden tot gevolg dat de verkeerde maatregelen werden genomen. Maatregelen die niet werkdadig waren, en maatregelen die zelfs meer schade hebben aangericht dan ze schade hebben vermeden.
- In het parallelle universum van Desmet verwelkomden wij met zijn allen de lockdowns en avondklokken met open armen, omdat we eindelijk een vorm van zingeving konden schenken aan onze onbestemde angst en omdat de strijd tegen Covid-19 een gevoel van samenhorigheid en solidariteit deed ontstaan dat soelaas bracht voor al die eenzaamheid. Met andere woorden: eigenlijk genoot iedereen van alle ellende en konden we er geen afscheid van nemen toen het virus bedwongen was. Of hebt u die tienduizenden mensen op straat niet zien betogen voor het behoud van alle coronamaatregelen?
Andermaal een leugenachtige voorstelling van zaken. Desmet schrijft expliciet hoe de mensen de maatregelen niet met open armen ontvangen, maar ze gewillig ondergaan en zelfs in hun eigen nadeel verdedigen. Hij verklaart dat door verwijzing naar het groepsdenken van de massavorming. Boudry weerlegt nergens dat inderdaad de strijd tegen covid-19 gevoelens van samenhorigheid en solidariteit deden ontstaan. Men herinnert zich het klappen voor de zorg om 20 uur, de “je bent een held”-campagne voor maskers en het “je doet het voor een ander”.
Al evenmin schrijft Desmet dat we genoten van de maatregelen. Boudry maakt een leugenachtige karikatuur van wat Desmet schrijft.
Op de conclusie die Boudry verder voor zichzelf maakt, gaan we niet nader in. De basis van zijn redenering en vuilspuierij hebben we al voldoende ontkracht.
____________
Conclusie.
De analyse van Boudry is gebaseerd op een leugenachtige weergave van wat Desmet zegt en schrijft. In zijn tekst gebruikt Boudry bij herhaling fallacytechnieken die erop zijn gericht om de lezer te misleiden. Systematisch verzwijgt Boudry een groot deel van de wetenschap en wetenschappelijke publicaties die niet passen in zijn kraam. Hij kan dat doen omdat in tegenstelling tot de Verenigde Staten en Groot-Brittannië er in België nog geen uitgebreid publiek debat is geweest waarin deze wetenschappers aan het woord zijn gekomen. Boudry maakt misbruik van de indruk die bestaat dat Desmet helemaal alleen zou staan op de wereld met zijn stellingen. Tegen de consensus in. Dat is een flagrante leugen. Boudry is geen aanhanger van de stellingen van honderden wetenschappers in de wereld die kritisch kijken naar het coronabeleid. Niet van de minste wetenschappers trouwens, maar toppers in hun sector waar Boudry vanuit zijn ivoren toren in Gent met de neus in de lucht op neerkijkt. Boudry moet zich wel haasten want de internationale pers geeft meer en meer aandacht voor deze wetenschappelijke stroming. Het zal niet lang meer duren voor we ook in ons land hierover een discussie krijgen en de Belgen ook kennis zullen maken met wetenschappers die de “zekerheden” van de coronatijd ondergraven.
Boudry laat het ook uitschijnen alsof Desmet met zijn theorie over massavorming zich helemaal buiten de wetenschap plaatst, buiten de wetenschappelijke consensus ook, en alleen zou staan. Dat is een valse voorstelling van zaken. Desmet is niet de uitvinder van de theorie over de massavorming. Hij heeft deze theorie, die al decennialang bestaat en al door tientallen wetenschappers werd aangehaald, verder uitgewerkt en toegepast op de actuele ontwikkelingen in een samenleving die hoe langer hoe meer wordt gedomineerd door technieken, regels en technologie. Wie kritiek heeft op deze stelling kan evident deze kritiek uiten door er inhoudelijk op in te gaan, en de zwaktes van de theorie naar zijn inzichten aan het licht te brengen. Maar dat doet Boudry opvallend niet. Boudry demoniseert ad hominem, en doet alsof de theorieën van Desmet geen enkele weerklank vinden in de wetenschap van gisteren en vandaag. Dat beeld is volstrekt onjuist.
Een eerlijke en oprechte wetenschapper vermeldt ook de stellingen van zijn collega’s die de zijne tegenspreken. Maar dat doet deze wetenschapsfilosoof niet. Hij verzwijgt dat deel van de wetenschappelijke realiteit voor zijn publiek. Hij manipuleert zijn lezers en demoniseert zonder inhoudelijke argumenten.
Een sofisme van jewelste. Dat is deze aanval op Mattias Desmet.
_______________
[1] https://www.thelancet.com/journals/lancet/article/PIIS0140-6736(20)32153-X/fulltext
[2]https://journals.plos.org/plosmedicine/article?id=10.1371/journal.pmed.0020124#:~:text=Bias%20should%20not%20be%20confused,typical%20form%20of%20such%20bias.
[3] https://papers.ssrn.com/sol3/papers.cfm?abstract_id=4118910
[4] https://www.spectator.co.uk/article/the-lockdown-files-rishi-sunak-on-what-we-werent-told
[5] https://committees.parliament.uk/oralevidence/539/pdf/
[6] https://www.vie-publique.fr/rapport/273939-avis-du-conseil-scientifique-covid-19-du-12-mars-2020
[7] https://sites.krieger.jhu.edu/iae/files/2022/01/A-Literature-Review-and-Meta-Analysis-of-the-Effects-of-Lockdowns-on-COVID-19-Mortality.pdf
[8] https://papers.ssrn.com/sol3/papers.cfm?abstract_id=4118910
[9] Voor een overzicht: https://brownstone.org/articles/more-than-400-studies-on-the-failure-of-compulsory-covid-interventions/