Wetenschap evolueert, en dat zorgt voor nieuwe vragen. Dat komt omdat wat de mens denkt te zien, niet altijd de realiteit is. De perceptie is onderhevig aan “bias”, geruis die ons op het verkeerde been zet. In complexe omgevingen is het gebrek aan analyseerbaarheid - door een beperkte kennis - vaak een oorzaak van een vergissing. Neem nu de indruk dat de maatregelen werken omdat na de maatregelen de besmettingen weer gaan dalen. Dat is een bijzonder simplistische redenering omdat tal van factoren deze daling zouden kunnen veroorzaken. Het is pretentieus van de mens om te denken dat zijn ingrepen daarvoor verantwoordelijk zijn. In een eerdere studie had La Scola, een collega van Didier Raoult, al aangetoond aan de hand van de evolutie van het virus in de afvalwaters, dat er wellicht andere drivers zijn die het virus doen op en neer gaan.
De professoren Didier Raoult en Philippe Colson komen nu met een analyse die ze gemaakt hebben op basis van evolutie van de verschillende subvarianten van het virus. Hij heeft een mogelijke verklaring waarom het virus opgaat en telkens in een periode van een 3 tot 5 maanden sterke curve voor bepaalde varianten en dan terug neergaat. Het systeem werkt als volgt.
Binnen de varianten worden er constant door het virus subvarianten gemaakt. Soms zijn deze subvarianten succesvol maar meestal zijn ze dat niet. Als er een succesvolle subvariant is, dan ziet men een grote curve maar tijdens die curve is dat virus opnieuw aan het muteren. Door deze mutaties ontstaan er opnieuw subvarianten die minder succesvol zijn. Waardoor na een drie tot vijf maanden de curve weggaat omdat het virus evolueert naar een aantal subvarianten rondwaren die minder succesvol zijn. Dat is wat we hier wellicht gezien hebben in de winter van dit jaar en in de zomer toen er wel nog virus overbleef maar met een lagere impact en besmettingsgraad.
Het virus muteert dan verder op een langer niveau, waaruit dan plotseling een nieuwe succesvolle variant opduikt. Die variant zorgt dan opnieuw voor een grote curve, die op zijn beurt weer neergaat na een 3-tal maanden. Een logische verklaring, zo op het eerste gezicht.
Het lijkt mogelijk dat er omgevingsfactoren zijn die het virus stimuleren om zich succesvol te vermenigvuldigen, zoals seizoen gebonden effecten, maar daar heeft men nog onvoldoende zicht op.
Het virus daalt dus niet door de maatregelen, zoals mensen met een beperkte kennis denken, maar omdat het virus muteert.
Asjemenou.
Aan Raoult om zijn stelling nu echt cijfermatig te bewijzen. Hij lijkt zich sterk te maken dat hij dat kan.
Een andere vraag die meer en meer aan de oppervlakte komt is de vraag of we vandaag een daling zien van de werking van het vaccin, of omgekeerd een toenemende aantasting van het immuniteitssysteem door de vaccinatie.
Stel nu eens dat de verminderde werking in de tijd die we denken te zien, eigenlijk geen verminderde werking van het vaccin is, maar een verhoogde aantasting van het immuunsysteem die met de tijd toeneemt in de bevolking. Een boostervaccin gaat dat tijdelijk iets beter kunnen maken maar zou dan op lange termijn nog meer nefast kunnen zijn.
Dat is wat Geert Vanden Bossche heeft verteld, en dat door de fact checkers en diverse virologen als baarlijke onzin werd weggezet.
Laat ons daar even over nadenken. Het is niet de eerste keer dat de mens denkt iets te zien, maar dat het in werkelijkheid een ander fenomeen is. De indruk is inderdaad dat door de verhoging van het aantal mensen die gevaccineerd zijn maar toch worden besmet en in het hospitaal terecht komen, we denken dat het vaccin in kracht afneemt. We zien ook dat dat vooral voorkomt bij mensen met een zwak immuniteitssysteem. Op latere leeftijd bijvoorbeeld. Ik ben een leek, maar denk dan bij mijzelf dat als een vaccin in kracht afneemt, dat bij alle bevolkingsgroepen moet zijn. Tenzij het vaccin niet in kracht afneemt, maar het immuunsysteem dat door het vaccin zou moeten worden klaargezet om covid aan te vallen, nog altijd covid erkent maar als totaal systeem verzwakt.
Vanden Bossche waarschuwde ervoor dat op die manier we in een spiraal kunnen terechtkomen van gevaarlijke varianten waartegen mensen die gevaccineerd zijn zich in steeds mindere mate kunnen beschermen. Wat zou kunnen leiden tot een globale ramp.
Laat ons alvast hopen dat dat niet gebeurt.
In elk geval zijn er fenomenen in deze wereld die we niet onmiddellijk correct analyseren. Dat is zelfs eigenlijk zowat altijd zo. Daarom evolueert wetenschap ook. Zeker in een complexe, nieuwe omgeving, dan dat tot heel verrassende resultaten aanleiding geven.
Het is geen evidentie om daarmee om te gaan in het beleid. Per definitie worden verkeerde beslissingen genomen als men zich baseert op een “best practice” model dat per definitie ook verkeerd zal zijn. Precies omdat de wetenschap nog in een vroeg stadium zit.
Desalniettemin moet men rekening houden met dit “best practice” model. Immers is dat model op dat ogenblik de beste benadering van het probleem. Het beleid moet voorzichtig zijn bij het uitrollen van beslissingen die op die manier zijn gegrond. Alert zijn voor het falen van het model. Alle voelsprieten uitstrekken om dit falen te onderkennen. Luisteren naar dwarsdenkers die misschien de fouten in het systeem blootleggen.
Maar wat doen ons politici? Het omgekeerde. Met de botte bijl ogen en oren dicht, het “best practice model” over de hele wereld uitrollen. Zonder enig voorbehoud. En iedereen moet mee met dit eenheidsdenken. Op zijn Chinees.