top of page
vrijheid_viruswaanzin vzw logo.jpg

Een dissectie van Björn Soenens


Het is maar een nachtelijke facebookpost van VRT-journalist Björn Soenens, maar toch...


Deze Facebookpost is een schoolvoorbeeld van de manipulatieve berichtgeving. De factcheckers zijn selectief dood. Leve de journalistieke indoctrinatie. Nog groter wordt onze verbazing met het zien van 286 likes voor deze op zijn minst "bizarre" post van de hand van een VRT-journalist die al jaren in het vrije US woont. Dat er zoveel mensen zijn die klakkeloos meegaan in de gekronkelde gedachtengang van Soenens is beangstigend. Is dit een gevolg van maandenlange indoctrinatie of een gebrek aan kritisch denken, of een gevolg van het tanend onderwijsniveau? We weten het niet (zou Van Gucht zeggen). We verduidelijken onze verbazing met een dissectie van de post van Soenens:


____ facebookpost____ (blauwe tekst is van Soenens)


Enkele langzame opmerkingen van een waarnemer in de stroomversnelling.

Dissectie: U zal ontdekken dat er van zijn aan zichzelf toegedichte titel van "waarnemer in stroomversnelling" niks aan is. Het betreft hier eerder de beschrijving van een rationele consensus binnen de VRT-redactie dan een observatie van de werkelijkheid. Meteen met de eerste zin jezelf afschilderen als toonaangevend influencer ten voordele van vrijheidsbeperkingen en een beleid dat moet leiden naar de beate devotie tot inname van het heilig sacrament, het vaccin. Daar zien wij toch los door, u niet?


De VS heeft de kaap van een half miljoen coronadoden overschreden. Dat zijn een half miljoen tragische verhalen van verlies en verdriet. Vandaar deze gedachten, bij deze trieste mijlpaal.

Dissectie: De wederkerende fout van het doortellen van slachtoffers en besmettingen om het Covid-19-verhaal body te geven. De quantificering van cases en IFR over de jaren heen deden we voorheen bij geen enkele ziekte. Het is alsof we alle verkeersslachtoffers sinds de ingebruikname van de eerste auto in 1886 door Gottlieb Daimler en Wilhelm Maybach zouden zijn gaan door tellen tot vandaag. Dat zou ook koning auto in de US een ernstige dreiging voor de volksgezondheid moeten vormen niet, mijnheer Soenens?


Voor de meesten van ons is contact met anderen – sociale interactie – de stroom waaraan we ons leven opladen. De pandemie heeft de stekker naar onze laadpaal uitgetrokken. Het lijkt alsof ons leven zoals het was en zoals we het droomden, voor lange tijd werd afgeschaft of “on hold” gezet. Het leven is eenzamer geworden, stiller, minder opwindend. Dat maakt ons droevig, somber, gedeprimeerd soms. Dat is perfect begrijpelijk. Het is een soort diepe rouw waar we ons doorheen moeten waden. Waar is ons leven en de verwachtingen die we errond koesterden?

Dissectie: Mijnheer Soenens vergist zich van causaliteit. Het is niet de pandemie die de stekker uit onze laadpaal heeft getrokken maar de keuze van de overheid voor de bestendiging van maatregelen die maatschappelijk en psychosociaal destructief zijn. Het is de overheid die kiest voor isolatie van burgers en een strategie van non-pharmaceutische oplossingen zoals hydrochloroquine, invermectin en het preventief versterken van het immuunsysteem, die door wetenschappers als evenzo valabele efficiënte alternatieven worden gezien, te verbieden. De heer Soenens, waarnemer in stroomversnelling, vergeet ook, au besoin de la cause, de optie van een omgekeerde lockdown zoals beschreven in The Great Barrington Declaration, inmiddels toch door meer dan 800 000 wetenschappers, artsen, juristen en experten ondertekend.


Eén van de klassieke fases van een rouwproces is woede. Die woede van ons valt alles aan: de waarheid, de wetenschap, de media, de politiek. Alles waarvan het gevoel bestaat dat het de paniek over wat ons allemaal overkomt, niet wegneemt. Naast de angst om te vergaan – onze existentiële schrik voor de dood – is er ook de angst om het leven op dit moment te moeten leven met de rem op: met minder vreugde, minder schittering en glans, en met minder avontuur.


De echte wijzen in dit leven zijn niet diegenen die al die pijn zomaar kunnen verdragen. De ware wijzen zijn diegenen die al die twijfel en onzekerheid kunnen aanvaarden. Vandaar dat het begrijpelijk is dat de emoties die opgesloten zitten onder het deksel van een snelkookpan onvermijdelijk hun weg naar buiten zoeken. De hete stoom moét er voor velen nu en dan uit. De woede. Eigenlijk is de woede vermomd verdriet over een afgeremd/gefnuikt leven in coronatijd.

Dissectie: Is dit de stroomversnelling?

Primo: Onze existentiële schrik voor de dood... Met een IFR wereldwijd van 0,071% kan je bezwaarlijk spreken van een nakende decimering van de wereldbevolking. Onlangs schreef zijn collega en generatiegenoot Joel de Ceulaer dat er per dag toch 10 000 mensen sterven aan Covid-19. Dat de mortaliteitsratio voor 90% bestaat uit cases in de groep 75+ is voor hem een fait divers. Met de vergrijzing van de bevolking zal de mortaliteit sowieso al stijgen. Wat deze collega van bovenstaande waarnemer vergeet is dat er per dag momenteel 210 000 kinderen worden geboren. Het leven is nu éénmaal geen eindeloos rekbare commodity (grondstof).

Secundo: Je bent pas echt "wijs/verstandig" als je de pijn, liefst zonder angst of woede, aanvaardt? Als devote schapen deze pandemie als een biologische straf ondergaan? Really? Dit is George Orwell overtreffen. Zelfkastijding is geen vorm van intelligentie maar een uiting van religieuze overtuiging, als deel van de ascese. De maatregelen zijn dan volgens u het cilicium: het ruwharig boetekleed en een band van metalen ringen voorzien van haakjes die naar binnen gekeerd zijn.

Tertio: hoe zouden we dan geen woede kunnen kennen tegen een overheid die het leven fnuikt? Maar die overheid wordt hier niet ter sprake gebracht, het virus fnuikt uw leven. Geloven wie geloven wil. Wij weigeren blinde volgelingen naar het nieuwe normaal te worden.


Maar wil dat zeggen dat we al die emoties ook serieus moeten nemen? Ook als ze onzinnig zijn en ongegrond? We zijn in een draaikolk van emoties terechtgekomen. Een soort volkstribunaal van de emoties. En die emoties sleuren er ook wat graag nepwetenschap en nepberichten bij om zichzelf meer ernst te geven en geloofwaardigheid. Emoties zijn emoties. Gevoel kan ons denken danig bedriegen. Lees daarover Daniel Kahneman en “Ons feilbare denken”, over de krochten van ons brein. Emoties zijn des mensen. Laten we die emoties ook gewoon als emoties aanvaarden en beschouwen, maar niét als rationele en valabele argumenten, want dat zijn ze dus absoluut niét.

Dissectie: primo: nepwetenschap gedreven op emoties? Beste heer Soenens, als u eens een Texaans winternamiddagje afgesloten zit van de buitenwereld raden we u aan even de 3u durende getuigenis van Michael Verstraeten in de Buiten Parlementaire Onderzoekscommissie te bekijken. En please revert back om te zien of er valabele argumenten zijn of absoluut niét.

secundo: onze emoties moeten we niet serieus nemen. Ah bon. Eerst spreken over honderd duizenden doden in de VS en daar mag je geen emotie bij hebben? De geschiedenis toont ons duidelijk hoe gevaarlijk emotieloos naar doden kijken kan zijn. Vertel maar eens aan de bejaarden die al maanden eenzaam zijn opgesloten op hun kamer dat hun emoties hun oorsprong vinden in de krochten van hun brein. Vertel maar eens aan de kinderen van verplicht in isolatie gestorven ouders, die klaarliggend in een lijkzak hun laatste adem uitbliezen niet als rationele woede mogen beschouwen. Vertel maar eens aan de ouders van de Luikse kapster, die als twintigjarige zelfstandige uit pure wanhoop zelfmoord pleegde, emoties zijn emoties. Need more samples, mister Soenens?


Als we gevoel boven rede plaatsen in tijden van crisis, moeten we niet verwonderd zijn over de opmars van alternatieve feiten, of feitenvrije meningen. Emoties kunnen de discussie danig vervuilen, en zijn intellectueel niet eerlijk, omdat ze simpelweg niet intellectueel zijn, maar puur gevoelsmatig.

Dissectie: emoties kunnen discussie danig vervuilen - Goed dat u dat inzicht heeft. Alleen blijkt die vervuiling in uw redenering alleen te bestaan bij ons gewone stervelingen. Blijkbaar gaat u ervan uit dat wetenschappers en virologen emotieloos adviseren aan de overheid. Niets is minder waar. Ook virologen zijn mensen en dus bezoedeld met emoties. Sommigen geven met hun adviezen wel blijk van wereldvreemdheid en een lager dan gemiddeld EQ, ze reageren alles behalve emotieloos als het aankomt op het verdedigen van hun modellen. Als US-kenner zou u toch Leon Festinger's "Study of a doomsday cult in 1950s America" moeten kennen. Over cult leden die herhaaldelijk tegen zichzelf logen over om een verklaring te geven aan hun niet uitkomende voorspellingen van het einde van de wereld. Als u zich ook eens zou verdiepen in de krochten van het brein van wetenschappers zou u zien dat nepwetenschap in alle hoekjes zit. We raden u aan om dit artikel van George Cooper, "Sage and the failure of science" te lezen. Daarna, please revert back met voortschrijdend over het thema alternatieve feiten en feitenvrije meningen.



Iedereen – ook dat is des mensen – vindt dat zijn gevoel moet worden verhoord. Dat is op zich een normale menselijke reflex, maar dit wil nog niet zeggen dat we met onze eigen gevoelsmatige meningen en ongecontroleerde bronnen de specialisten met kennis van zaken zomaar moeten verguizen of verbannen. Het is een misverstand dat iedereen met een heftige emotie recht heeft op een eigen mening, en dat die mening evenveel waard is als van ieder ander. Een samenleving die geen waarde meer hecht aan verworven kennis en inzichten, daarin is enkel plaats voor de emotionele overtuiging van het eigen gelijk. En dat gelijk klopt meestal niet.

Dissectie: Hoezo? Opnieuw, gevoelsmatige meningen en ongecontroleerde bronnen de specialisten verguizen... Viruswaanzin voert al maanden peer reviewed argumenten aan die het verguizen rechtvaardigen. Nonsens die gebruikt worden om een maatschappij destructieve maatregelen op te leggen met vaak gestoorde handhaving wordt hebben wij stelselmatig gepubliceerd. Allez, we zullen u helpen aan de hand van een klein voorbeeld. De lockdowns en avondklok. Wij zijn daar tegen. Waarom die werken niet en zijn geen enkele meerwaarde in pandemiebestrijding. Is dat een gevoelsmatige mening, denkt u? Helemaal niet! Onze uitspraak is gebaseerd op een studie uit uw geliefde US, recht van de wereldwijd geprezen Stanford University. De studie is op 5 januari 2021 gepubliceerd in de European Journal of Clinical Investigation. Ook Daily Post, N°1 krant in uw Palo Alto en de Mid-Peninsula, heeft hierover een recentelijk een artikel gepubliceerd (18 januari 2021). Maar misschien gelooft u (terecht) de kranten niet meer. De studie van Ioannidis, voorwaar geen sukkelaar in wetenschappelijke middens, en is peer reviewed. In deze link de integrale studie. Please revert back na lectuur met een journalistiek kwaliteitsstuk.


Dit is de tragiek: het is niet omdat je gelijk wilt krijgen dat je het ook hebt. De emotie is eerlijk, maar ze gebruikt de ratio en (valse) argumenten om haar gelijk te bewijzen. Soms moet je de rede je hart laten helpen. Laten we als burgers dus stoppen met zelf doktertje spelen, of zelf viroloog, als we dat helemaal niet zijn. En als de echte dokter of de echte viroloog ons “gevoel” of onze amateurdiagnose niet willen bevestigen, dan is er heus geen sprake van een medisch complot. Als bepaalde boodschappers van nepnieuws geen forum krijgen in de krant of op tv geen plaats krijgen, is dat heus geen mediacomplot om de waarheid te verdoezelen.

Dissectie: Mensen stop met denken. Volg de orakels. Zet uw mondmasker (c.q. mindkapje) op. Dat het Agentschap Zorg en Gezondheid ondertussen met haar vaccinatie-uitnodigingen flagrant de Rechten van de Patiënt naast zich neer legt is niet zo belangrijk (lees hieromtrent ons artikel "Juridisch geklungel in uitnodigingen vaccinatie). Burgers zijn misschien geen medici maar worden verondersteld elke wet te kennen. Of gaan we de mensen dan maar vertellen dat ze zelf geen advocaatje moeten spelen ook en dat ze bij de schendingen van hun grondrechten iets inbeelden en moeten stoppen als amateurjuristen. De heer Soenens keek waarschijnlijk schuimbekkend naar De Afspraak waarin bioloog Draulans arts Hilde De Smet uitkafferde omdat ze dacht iets van virologie te kennen na 5 maanden intensieve literatuurstudie. Voorgaande paragraaf waarin een journalist pleit voor het geven van fora aan deze of gene en censuur voorstaat is ontstellend. Hoe kan een journalist, met vrijheid van woord als primair doel, censuur bepleiten? Het is illustratief voor hoever de media zijn afgegleden.


Waarom nog de verwarring vergroten als de realiteit al zo complex is? Nepnieuws heeft het effect van chemische troep in ons hoofd. Dat heeft op 6 januari ook geleid naar de bestorming van het Capitool in de VS. Het “gevoel” dat de verkiezing gestolen was en dat de wettenmakers tot rede moesten worden gebracht. Nepnieuws is met andere woorden levensgevaarlijk. Het wil gelijk krijgen, maar heeft het niet.

Dissectie: Over verwarring vergroten hoeft het volk geen lessen van de virologen. Het is niet het volk, noch viruswaanzin, noch critici op het beleid die het discours alle kanten opsturen. Het zijn de virologen zelf die daarvan oorzaak zijn. Meer nog. Mensen lezen de adviezen van de WHO ook. Als dit wereldinstituut zegt dat mondmaskers niet werken en de virologen het nodig vinden hun positie en stellingen kracht bij te zetten met mondmaskerplicht in bvb. buiten, in een natuurgebied, kan je de lezer toch moeilijk geloofwaardig de les spellen in deze. Bekijkt u, mijnheer Soenens, de mediacompilatie van de voorbije week eens in ons artikel "Is Van Gucht een ati-vaxxer". Sommige van onze lezers dachten dat het hier om een parodie ging. Helaas, deze comedy is illustratief voor hun zelfgecrëerde dualiteit. Elke kritische geest afdoen als Trumpiaans denken pakt misschien goed in middelmatig Amerika maar niet bij ons.


Als u denkt dat de mainstream media, waar ook ik voor werk, u kennis zou willen ontzeggen: vergeet het. Het is gewoon niet waar. En natuurlijk moeten we kritisch zijn, over alles, en de beleidsmakers streng ondervragen over het nut van deze of gene beperkende maatregelen en de zin ervan, en waar dat dan wel op is gebaseerd. Maar kennis bestrijden over wetenschap waar brede consensus bestaat, dat is nutteloos en giftig voor de geest.

Dissectie: Ah, het nieuwe toverwoord van de journalisten en zelfs filosofen (o.a. Braeckman): consensus. The Great Barrington Declaration terug de vuilbak in. De mensen laten geloven dat er maar één waarheid is. De religie van een endemisch virusgevaar. Elk dissident denken is giftig voor de geest. En dat voor een man die leeft in The Land of the Free. Propaganda rules in het nieuwe normaal. Straks bepleit u ook nog een wetenschappelijke boekenverbranding. Een hallucinante passage.


Weet u wat het dieperliggende probleem is? Iets dat al speelde lang voor de coronacrisis uitbrak: vertrouwen. We zitten in een reusachtige crisis van vertrouwen. Dàt is het probleem van onze tijd. Vertrouwen. Ons sociale vertrouwen, ons vertrouwen in zowat alles, is de weg kwijt. In regeringen en overheden, in het gerecht, in de wetenschap, in de media, in het onderwijs, in de zakenwereld. Onterecht is dat dus niet: door middelmatig tot slecht bestuur, valse beloften van politici, corruptie, bedrog van de bankiers, wij media die geregeld onze fouten niet durven toe te geven en onze aandacht te veel op klik- en kijkcijfers richten. Het ultraliberalisme heeft ons zeer ongelijke samenlevingen gegeven, vooral in Amerika, maar ook in Europa, waardoor de vroegere middenklasse zich terecht genaaid voelt (al jaren).

Dissectie: Het wantrouwen van een bevolking wordt gevoed wanneer een overheid tot aktie overgaat maar de wetenschap nog niet alle antwoorden heeft! Hoewel wij ook de kriebels krijg als er door de staatsvirologen'alternatieve' feiten worden gebruikt en naar niet bestaande studies wordt verwezen, zijn we eigenlijk vooral geërgerd door de ondertoon van die boodschap: het wij-zij verdelen. Dit is gevaarlijker dan alternatieve feiten. Het zou fijn zijn als we nog steeds met een 'wij' mentaliteit dialogen aangaan. Iemand die over andere informatie beschikt is niet meteen van kwade wil; en door een wij-zij retoriek af te steken bereik je héél weinig - misschien zelfs het tegendeel.



Demogogen hebben daarenboven in wankele tijden het racisme en de angst voor vreemdelingen uit andere continenten aangewakkerd, en het afwijzen van de wetenschap. Demagogen zijn volksverlakkers die onze emoties gebruiken/misbruiken om angsten aan te wakkeren tegen de foute vijanden. Ze veroorzaken graag chaos door ons allemaal aan het twijfelen te brengen. Daarom zaaien ze kwistig twijfel over de feiten, over de geloofwaardigheid van de media, over het gerecht en de traditionele politiek. Ze slagen daarin omdat de gevestigde orde een zeer grote groep mensen heeft teleurgesteld.

Dissectie: In (wetenschaps)communicatie is de basis om je boodschap over te brengen vertrouwen. Die schep je niet door aan je publiek uit te leggen hoe verschillend je wel niet bent... Herkenbaarheid is een belangrijke factor om binding te maken.

Wil je dus iemand iets bijbrengen? Connecteer dan eerst, zoek eerst waar je wel dezelfde ideeën hebt, en kijk dan waar ze uiteen gaan. Proberen waard :-)



En de teleurstelling is overigens helemaal terecht. Daaruit is woede voortgekomen, en lag de weg open naar desinformatie. De deur stond open om de bestaande bronnen van autoriteit weg te blazen met nepwetenschap en nepfeiten. Dat ingestorte sociale vertrouwen is helemaal bloot komen te liggen door de coronacrisis. Wie het daarvoor nog niet zag, die voelt of ziet het nu. Dat ingestorte sociale vertrouwen, dat kan de journalistiek helaas niet alleen oplossen. Wij media kunnen alleen maar blijven luisteren en kijken, rapporteren, tonen, laten zien. Uw vertrouwen terugwinnen door vakmanschap en 360 graden-verslaggeving. Met één doel voor ogen: samen proberen veel beter te begrijpen hoe de wereld draait of zou kunnen draaien.

Dissectie: De zelfgenoegzaamheid, die als maskering dient van onwetendheid, is voor journalisten des te problematischer, omdat juist ZIJ zouden dienen te weten hoe massa-communicaie en massa-propaganda werkt..

Het eerste wat in een oorlog sneuvelt is de waarheid. En een hoge officier van het CDC (Centers of Disease Control, USA) verklaart dat we op voet van oorlog zijn.., ("..a war footing..")

De angstpsychose en de massa-hysterie rond Covid-19, (terwijl 98% van de bevolking er geen, tot quasi geen, last van heeft), zouden juist ZIJ dienen te doorzien en kritisch dienen te duiden... We zien in deze post enkel de 30° tunnelvisie van de heer Soenens en geen 360 graden-verslaggeving. Doe beter met ons belastingsgeld, adviseren we.


We moeten of mogen dus allemaal een keer ophouden met onze woede en angst te blijven voeden. Of ons te làten mismeesteren door handelaars in angst en nepnieuws. Dat is heus geen weg voorwaarts. Zoals mijn collega Martine Tanghe zei bij haar afscheid op 30/11/2020: “Het komt allemaal goed”. Ik hoop dat ze gelijk krijgt.

Dissectie: Quod non.. Als alle wolven huilen, dan doe je mee, en ga je niet in tegenstroom.. En als we zo doorgaan dan koppen binnenkort de grote kwaliteitskranten dat Sinterklaas werkelijk ècht bestaat, en dat de bewijzen daarvoor wetenschappelijk gefundeerd zijn, en dat daar een (wetenschappelijke) consensus over is bereikt..

2,564 views38 comments

Recent Posts

See All
bottom of page