Lieve mensen allemaal,
Ik wil heel graag iedereen bedanken voor de vele steunbetuigingen. U hoeft het daarom niet eens te zijn met mij, en daar gaat het nu even ook niet over. Het is mijn taak te vechten voor de vrijheden van ons allemaal. En ik zal deze taak blijven opnemen. Met nog meer overtuiging dan voordien.
Mijn gedachten gaan op dit moment vooral uit naar de volgende mensen:
- De accuut honger lijdende mensen onder andere in Yemen, Soedan, India en de rest van de wereld. Kinderen die geen eten meer hebben.
- Onze ouderlingen in de woonzorgcentra die de laatste maanden van hun leven vaak in mensonterende omstandigheden hebben moeten doormaken, samen met hun familie en vrienden.
- De corona-patiënten die moesten wachten op verzorging, conform de overheidsrichtlijnen, en dan te laat in het hospitaal zijn terechtgekomen.
- De niet-corona-patiënten die verkeerd zijn behandeld en gestorven, aan een hartaanval bijvoorbeeld.
- De kankerpatiënten die historisch grote tumoren in hun lijf hebben.
- De angstig gemaakte bevolking die niet naar de dokter durft te gaan en sterft.
- De mensen die het psychisch moeilijk hebben en op de drempel van zelfmoord staan.
- De Belgen die in armoede terechtkomen en geen uitweg meer zien.
- De mensen die hun handelszaken en hun levenswerk naar de verdoemenis zien gaan.
- Al wie voor het eerst in zijn leven moet aankloppen bij het OCMW.
- Onze kinderen die totalitaire maatregelen moeten ondergaan in de scholen.
- Jongeren en ouderen die hunkeren naar menselijk contact en een normaal leven.
ik zal ongetwijfeld mensen vergeten zijn in deze lijst, omdat het er zoveel zijn die lijden en die mij dagelijks naar het hart grijpen.
Voor al die mensen maak ik een diepe buiging.
In deze actuele context wil ik graag Friedrich Nietzsche citeren: “Aus der Kriegsschule des Lebens.—Was mich nicht umbringt, macht mich stärker.”
Neemt u elkaar vanavond eens goed vast.
Hartelijke groeten,
Michael Verstraeten