Unia klaagt de wantoestanden in de woonzorgcentra aan. De meest kwetsbaren onder ons kregen niet alleen covid op hun dak, maar ook een pak maatregelen die hun gezondheid nog meer aantastten. Ook voor zij die geen covid hadden. Isolement, stress, opsluiting, geen verzorging meer … We hebben in die tijd gruwelijke foto’s en getuigenissen gekregen over wat e zich afspeelde in de woonzorgcentra. Oudjes die door de maatregelen “verpieterden”, zoals een Nederlandse professor dat ooit zo “mooi” zei. Emotioneel zeer moeilijke momenten. "We hebben de meest kwetsbare mensen onder de bus gegooid" (naar John Ioannidis). Unia zegt nu: "De maatregelen zorgden voor sociaal, emotioneel en fysiek isolement met risico's op angst, verslechtering van de algemene gezondheidstoestand, agressie en emotionele instabiliteit. Sommige woonzorgcentra werden geconfronteerd met depressies en zelfs zelfmoordpogingen van bewoners."
Toen wij dit vorig jaar aan de kaak stelden, kregen we verwijten naar ons hoofd.
Hoeveel mensen in de WZC zijn door de maatregelen vroeger gestorven en bij de covids gerekend? Want ook dat is een probleem. Al wie een kuchje had en dood ging van wat ook, was een covid. Geen controle, geen autopsies, weg met het lijk. In een hermetisch afgesloten lijkzak waarin zelfs minstens één dame gestorven is, wetende dat ze in de lijkzak lag.
Geen aandacht voor de collaterale doden is het meest gruwelijke aspect van het beleid.
Vandaar onze vraag: hoeveel collaterale doden zijn er in ons land gevallen en gaan er nog vallen?
Op 23 augustus 2020 verwittigde Viruswaanzin via een video en open brief de regeringen, de politici, de virologen ... We kregen gewoon geen antwoord.
Collaterale doen zijn in deze covidperiode niet belangrijk.
Door maandenlang NIET te antwoorden hierop verergeren alle verantwoordelijken voor de maatregelen het probleem. Maatregelen die bovendien ook nog eens niet hebben gewerkt. En hoe hebben de virologen deze collaterale doden beschouwd? Als niet belangrijk. Te verwaarlozen. “Dat was onze focus niet”, zeiden ze in Groot-Brittanië. In België was het van hetzelfde laken een broek. Dit is hoe Geert Molenberghs de collaterale doden behandelde in zijn studie over de IRF: "Terwijl het mogelijk is, bijvoorbeeld, dat een aantal oversterftes verband houden met andere factoren, zoals door lockdown veroorzaakte stress, is de plausibele assumptie gemaakt dat dit effect op de mortaliteit mineur is. Verder onderzoek zal worden gevoerd zo spoedig als de specifieke mortaliteit alle oorzaken database beschikbaar wordt, typisch na een periode van 3 jaar."
De "plausibele assumptie". We gaan er gewoon van uit dat er niet veel collaterale doden zijn, en we noemen dat "plausibel". Hij had dus geen idee van de collaterale schade maar die werd alvast beschouwd als "mineur". In Groot-Brittanië had men het toen deze studie uitkwam al over 10duizenden doden door de maatregelen. Mineur? Triest en gruwelijk hoe de collaterale schade zwaar werd onderschat. We hebben de meest kwetsbaren onder de bus gegooid, zei Ioannidis dus. Ik voeg eraan toe dat virologen hebben gehoord hoe de wielen de botten hebben horen kraken, en de omstaanders die hen tot de orde riepen hebben weggezet als “complotdenkers”.
_____