Een klacht indienen bij het Internationaal Strafhof in Den Haag kan eigenlijk niet. Het Strafhof ontvangt geen klachten. Wat men wel kan doen is feite melden aan de aanklager, die dan zelf nagaat of hij een onderzoek zal instellen of niet. De behandeling van de melding hangt dus helemaal af van de aanklager. Een dergelijke melding moet vallen binnen de bevoegdheid van het Strafhof. Als dat niet het geval is, dan zal de aanklager in geen geval het onderzoek voeren. Het Statuut van Rome, dat de bevoegdheid en de inrichting van het Strafhof bepaalt, onderscheidt feiten in vredestijd en feiten in oorlogstijd. Een “experiment” op de bevolking is bijvoorbeeld wel strafbaar gesteld in oorlogstijd, maar niet in vredestijd. De makers van het verdrag hadden niet kunnen denken dat er ooit in vredestijd op de bevolking zou worden geëxperimenteerd. Veel van de feiten die als misdaden tegen de mensheid worden gekwalificeerd, zijn niet bruikbaar voor de covidcrisis. In het artikel 7.1.onderdeel k, wordt de meest brede omschrijving gegeven van de feiten die aanleiding kunnen geven tot vervolging. Met name:
"andere onmenselijke handelingen van vergelijkbare aard waardoor opzettelijk ernstig lijden of ernstig lichamelijk letsel of schade aan de geestelijke of lichamelijke gezondheid wordt veroorzaakt, die zijn gepleegd als onderdeel van een wijdverbreide of stelselmatige aanval gericht tegen een burgerbevolking met kennis van de aanval."
Er moet dus sprake zijn van een “aanval”. U moet zich daarbij geen uiting van onmiddellijk fysiek geweld voorstellen. Het artikel 7 §2 omschrijft een aanval als:
"Een wijze van optreden die het meermalen plegen van in het eerste punt bedoelde handelingen tegen de burgerbevolking met zich brengt ter uitvoering of met het oog op de voortzetting van het beleid van een staat of ter organisatie van het plegen van een dergelijke aanval.”
Militair geweld of direct toebrengen van slagen en verwondingen is dus niet noodzakelijk. Essentieel is dat er een beleid is dat wordt uitgevoerd dat handelingen impliceert tegen de burgerbevolking. Het woord “aanval” is dus wat misleidend als men het gewone taalgebruik erop toepast. Daarnaast is vereist dat de aanval een “onmenselijk handelen” inhoudt. Er moet “opzettelijk” gehandeld zijn. Er moet ernstig geestelijk of lichamelijk letsel zijn toegebracht. Allemaal vereisten waar op het eerste gezicht een politiek die erop is gericht te strijden tegen een virus niet voldoet. Te meer omdat de menselijke schade “ernstig” moet zijn. Het beperken van mensenrechten op zich is dus geen grond voor een klacht bij het internationaal strafhof. Hetzelfde geldt voor de beperking van de economie op zich. Het moet gaan om misdaden tegen de mensheid. Niet om het even wat kan worden vervolgd voor het Strafhof.
Om de aanklager te overtuigen is het belangrijk om in de melding al te verwijzen naar bewijzen van de feiten die worden aangedragen. Die feiten moeten van aard zijn om te beantwoorden aan de kwalificaties. In de klacht in de bijlage hebben we 3 feiten aangedragen.
(1) De regering heeft verklaard in een gerechtelijke procedure dat er collaterale doden zijn gevallen, en dat die doden noodzakelijk moesten vallen om de covidpatiënten een optimale zorg te geven.
(2) De maatregelen zijn genomen zonder zich iets aan te trekken van de collaterale doden die erdoor zouden vallen. Wat blijkt uit de getuigenissen van de epidemiologen, waaronder Neil Ferguson, voor de Britse parlementaire commissie Science & Technology.
(3) De maatregelen vormen een experiment met de bevolking zonder rekening te houden met de collaterale schade. Prof. Steven Van Gucht heeft in mei 2020 verklaard dat de maatregelen een “groot experiment” waren.
Essentieel in deze kennisgeving is het bestaan van de collaterale doden. Deze doden zijn het gevolg van de covidpolitiek van de overheid. De overheid had van bij het begin van de epidemie kennis van het feit dat deze doden zouden vallen en heeft zelfs moedwillig de maatregelen genomen wetende dat ze zouden vallen.
In deze eerste kennisgeving aan de aanklager gaan we dus meteen naar de essentie van de zaak, met name de door het beleid veroorzaakte collaterale maatregelen. Eens dit gegeven wordt aanvaard door de aanklager als een grond voor verder onderzoek, zal ter sprake kunnen komen bij wie de verantwoordelijkheid precies ligt voor een dergelijk beleid. Waarom er geen aandacht was voor de collaterale doden, en hoe precies het totaal gebrek aan aandacht daarvoor is tot stand gekomen. Op dat moment gaat kunnen worden onderzocht hoe de beslissingen werden genomen en wie daar op nationaal en internationaal vlak heeft aan deelgenomen.
We kijken uit naar wat de aanklager met deze klacht zal gaan doen.
Michael Verstraeten
_____