Op naar het post-bananenrepubliek-syndroom
Dit was 2020. ‘Het kan verkeren’, zei Bredero.
Vandaag betalen de cafés, restaurants, feestzalen, discotheken, sportclubs, pretparken, cultuurzalen, evenementsector en hun personeel de Blankenbergse rekening voor het schandelijk falen van de overheid. Elke nutty professor die ons adviseerde met de doempreek van de stervende zwaan, liet ons begin juni weten dat de volgende golf er eind september aankwam. Wel, vanaf dan herhaalde de geschiedenis zich.
In februari krijste Smulsmurf De Block arrogant: ‘Laat het virus maar komen. Wij zijn er klaar voor. Alle maatregelen zijn genomen.‘ Wat bleek: de overheid was helemaal niet klaar. Ze had niet voldoende beschermingsmateriaal, niet voldoende mondmaskers, de gevalsdefinitie was eerder een motor van de epidemie in plaats van een rem, niet voldoende PCR-tests, geen tracingcapaciteit…
Steenkoppende minister(ver)raad
In juni roeptoeterden de ministers in koor: ‘dit overkomt ons geen tweede maal’. Nadien vertrokken ze op reis om uit te rusten van hun ‘perte totale’-beleid. Teruggekeerd stootten ze zich inderdaad niet tweemaal aan dezelfde steen, ze kopten hem jolig heen en weer en namen een Dafalgan tegen de hoofdpijn. In de eerste golf waren we wereldwijd lijkenkampioen en het ziet er naar uit dat we deze morbide stunt bestendigen. De minister(ver)raad kreeg zijn netflixende tracers nooit doelmatig aan het werk, hij ontwikkelde een tracingapp die waardeloos bleek, er was geen bronopsporing, hij slaagde er niet in om iedereen die uit vakantie terugkeerde efficiënt te testen, hij kocht geen sneltests, voorzag onvoldoende labocapaciteit, en kon de jeugd niet afdoend handhaven.
Intussen droegen wij mondmaskers, hielden we afstand en wasten we onze handen. De winkels, sportclubs, fitnesscentra, secretariaten, hotels, cultuurzalen, pretparken, restaurant en cafés installeerden plexischermen, voorzagen ontsmettingsgels, noteerden namen en adressen voor tracing enz.
En wat zegt economiekiller Alexander De Croo nu? Enkel door óns gedrag aan te passen kunnen we het virus de baas? Alle 11 miljoen samen. Hállo! Luister, ofwel werkt al het hierboven opgesomde voor geen zier ofwel faalde de overheid in haar taken van tracing, preventie en medisch voorzienendheid. Wat is het? Aan de opgeblazen linkse nonsenskikker, Marc Van Ranst, moeten we het ook niet vragen, want die sprak zichzelf al zoveel keer tegen dat hij intussen ministeriabel geworden is.
Nu wil economiekiller Alexander De Croo een onrealiseerbaar cordon sanitaire met een continuum van minder dan 800 besmettingen per dag en een positiviteitsratio van minder dan 3% van minstens drie weken (1/2 strenger dan de WHO) rond scholen, ziekenhuizen, bedrijven en ons mentaal welzijn. Een cordon sanitaire rond het mentaal welzijn van de vite-valt-ie-regering is overbodig. Te laat. De mentale meltdown is in de Wetstraat onomkeerbaar en het China syndrome voert de hersencellen naar loden schoenen.
Een schutskring is normaal een beschermingszone rond een besmettingshaard. Nu faalde de overheid zo hard dat de ganse maatschappij een besmettingszone is en er ‘free havens’ moeten gevrijwaard worden tegen het virus. De Croo wurgt voor zijn cordon sanitaire de hotels, restaurants, cafés, feestzalen, discotheken, theaters, pretparken, cultuursector en sportverenigingen. Zonder enige wetenschappelijke verklaring offert hij ze voor het altaar van het cultuurmarxisme van professor virocratie Vandenbroucke. Net zoals Verhofstadt in de eerste paars-groene kwelling loopt De Croo aan het handje van de linkse poco-politici die vrij ondernemerschap willen uitpersen en geilen op het verstaatsen van bedrijven.
Ja hoor, sinds Conner Rousseau vrouwen als ‘teven’ beschreef en de poco-letterjockeys en feministische glazenplafondwassers met hun oorverdovende stilte dit taalgebruik goedkeurden, mag ik iedere drager van een venuskruis vrij een teef, feeks, haaibaai, heks, helleveeg of viswijf noemen. Het is nu wachten tot een vooraanstaande politica een man een eikel, klootzak, hufter, lummel, ploert, pummel of boerenlul noemt, vooraleer de schaal in evenwicht staat en ook dat aanvaardbaar wordt. Ik reken daarvoor op Els Ampe of Valerie Van Peel want ik denk niet dat Petra De Sutter daarvoor de ballen heeft.
Nadat groen door machtsgeilheid besmet werd met het ‘Fgov-virus’ ging Kristof Calvo in vrijwillige quarantaine. Hij is zand gaan snuiven op de Belgische stranden en maakte lange inspirerende wandelingen door de duinen. But he’s back bitches. Matriarch Meyrem Almaci moet nu de politieke verelendung van haar cisgender heteroseksuele kanonnenvlees overtuigen dat ze als troondragers van groene tsarina’s nog een politiek-ecologische voetafdruk hebben. De groene teven hebben niets te vrezen, want zijlijnfucker Calvo is inmiddels akkoord en legt zich neer bij zijn slavenrol onder groene ambitieuze amazonefeeksen. Nu fractieleider Calvo als politieke eunuch verder gaat, volgen de overige kalveren hem byzantijns.
En ondertussen van Bart De Bever, het schaap, geen spoor te bekennen in het discouurs tegen de disproportionele maatregelen, geen één zinnetje over het verzuim om de ouderen te beschermen, geen enkele sneer in de pers over afbouwen van de reguliere ziekenzorg, geen één Latijnse quote anti het verwoestend jeugdbeleid. Intellectuele armoede troef? Of werd het mondmasker een mindmasker voor de oppositie?
2020 leest voor de vakbonden en beroepsverenigingen als The Death of a Samurai. Ze staan in de hoek met de handen op het hoofd. Immers in ruil voor het behouden van dubbel overbruggingsrecht, omzetcompensaties, werknemerssteun, zorgbonussen en uitstel van betaling voor leningen en hypotheken, zijn ze verplicht on speaking terms te blijven met de getuigen van de virologenjunta. Hen te zwaar op de tenen trappen is harakiri plegen.
De recentste jacht op zij die het wagen de heuveltjes van Erica te verlaten voorspelt een luctor et non emergo voor de reissector in 2021. Maar Vlieghe zegt genoegzaam hiermee met meer gemoedsrust aan haar goedgevulde oudejaarsdis te kunnen zitten. Haar kreeft gefinancierd met de minister(ver)raad bonus. Ironisch genoeg mede betaald door zij die afdalen op de reddingsslides van de neergehaalde vliegtuigen. Wij wensen u in 2021 een voorzichtig wederzien met die terugkerende reiziger. Die brengt volgens de virologen een virus mee dat door uw verplicht mondmasker kruipt, wel tot 3m ver uw neus binnenspringt en en zich een weg likt door de desinfecterende gel van op uw handpalmen. Kijk, als al deze sanitaire voorzorgen efficiënt beschermen, dan werken ze tegen elk virus. Het maakt dus ook niet uit hoeveel besmettelijker de mutant zal zijn.
Het zielige in deze ganse story is dat de ambtenarij nooit in crisismodus is gegaan. Zij ontvangen verder hun loon voor een business-as-usual. Wij begrijpen echt niet waarom de politici al die ambtenaren vandaag niet duidelijk maken dat dit hét moment is om aan te tonen waarom het overheidsbeslag in ons land zo hoog ligt. Precies nu mogen ondernemers – die toch voor de grootste toegevoegde waarde zorgen in dit land – van hen een niveau van dienstverlening verwachten dat vijfmaal hoger ligt dan in normale tijden. Het loket sluiten van 12 tot 14u omdat het dan doorgaans middagpauze is, dat kan nu even niet. Het spijt ons echt, maar eigenlijk zou iedereen die in dit land toch behoorlijk veel belastingen betaalt nu moeten zeggen: hier stopt het. Ik betaal niet meer, want ik krijg hiervoor niet langer de dienstverlening die ik verwacht.’
Het is nu tandenknarsend (van woede) uitkijken naar de sequal in deze crisis. De famueze exit-strategie. Het post-bananenrepubliek-syndroom die onze kinderen als ploeg van 11 miljoen ooit zullen moeten verwerken.