Schrijnende getuigenissen over de nefaste gevolgen en exuberante schade die een lockdown aan de maatschappij toebrengt bereiken viruswaanzin.be. De gevolgschade is enorm en een lockdown zorgt voor een exponentiële groei van lichamelijke en psychologische verminking.
Nu er volop campagne wordt gevoerd voor een tweede lockdown willen deze "open brief aan Maggie De Block", die door één van onze lezers aan onze redactie werd bezorgd, met u delen.
Mevrouw de minister,
Geachte dokter,
Sedert begin maart, en zeker vanaf half maart 2020, horen en zien we niet veel anders meer dan Corona – Covid-19. Het komt de oren uit, maar als overdreven volgzame burgers blijven we braaf ons uiterste best doen bij te blijven met de steeds veranderende regeltjes en deze ook zo goed mogelijk op te volgen.
Want onze en ieders gezondheid primeert. Toch?
Ik heb helaas sedert kort de keerzijde van de medaille als een vlakke hand in mijn gezicht gekregen.
7 juli 2020: koorts en een droge hoest (voor artsen is dat een “lichte” koorts – maar voor mij persoonlijk is 37,4 al ver erboven)
8 juli 2020: opgestaan met (nog steeds) koorts en droge hoest (ondanks Acetylcysteïne). Werkgever (arts) verwittigd. Huisarts gebeld. Doorverwezen voor een Covid-19 test in de lokale triagepost. Het is woensdag en de arts in het triagecentrum meldt mij dat het resultaat voor vrijdag of zaterdag zal zijn.
9 juli 2020: toenemende koorts en nog steeds droge hoest. Wachten. Intussen verneem ik dat een collega (zonder ziektesymptomen) via “contact tracing” was opgeroepen voor een test die dag.
10 juli 2020: Ik word steeds zieker. De energie raakt op. Gelukkig kan ik rekenen op een bevriend arts. Ik begin op zijn aanraden per direct met een hele cocktail aan nutriënten en ik mag ook diezelfde dag bij hem een voorschrift voor antibiotica ophalen om de overduidelijke longinfectie te bestrijden.
Ik verneem op de vooravond dat mijn collega haar testresultaat ontving, via CoZo – gelukkig negatief.
Uiteraard log ik ook direct in op CoZo. Niets.
Ik probeer mijn huisarts te contacteren, doch deze heeft blijkbaar beslist niet meer op vrijdag te werken.
Zodra de huisartsenwachtpost in werking treedt, contacteer ik deze om toch de nodige informatie te bekomen. 4 uren na mijn eerste telefoontje krijg ik dan contact met de arts van wacht, die mij moet teleurstellen omdat hij op de wachtpost CoZo ook niet kan consulteren en hij kan me dus geen antwoord geven. Hij adviseert me om op zaterdag het labo rechtstreeks te contacteren.
11 juli 2020: Ik denk wel dat de antibiotica al werkt. Telefoontje naar het labo, waar men mij doodleuk vertelt dat er geen test op mijn naam en geboortedatum kan worden teruggevonden. Paniek en ongeloof overmannen mij.
Ziek sedert dinsdag. Alleenstaand. Je moet wachten op medische hulp tot je testresultaat gekend is en dan is die test verdwenen?
Ik had al stilletjes dood in mijn zetel kunnen liggen!
Een half uur later belt het labo mij terug met de melding dat men mijn test toch gevonden heeft en ze zou negatief zijn. Het later verkregen testrapport vermeldt inderdaad het negatieve testresultaat, maar de vermelde datum van afname is niet juist en dit geeft me toch nog koude rillingen.
Ziek sedert dinsdag. Je moet wachten op medische hulp tot je testresultaat gekend is. Het is inmiddels zaterdagavond en het huilen staat mij nader dan het lachen. Een gevoel er absoluut niet toe te doen in deze maatschappij bekruipt me, ik voel me zwaar in de steek gelaten. Zonder de zeer gewaardeerde hulp van een bevriend arts, was ik er nu waarschijnlijk heel slecht aan toe. Door dit niet te verwaarlozen detail prijs ik me nog gelukkig.
Wat met andere mensen in een gelijkaardige situatie die niet kunnen rekenen op een bevriend arts? Wat met de nog bravere mensen, die braaf wachten tot hun huisarts hen zal telefoneren met het testresultaat? Het is inmiddels 16 juli en ik heb mijn huisarts nog steeds niet gehoord. Los daarvan is de tijd die nodig blijkt in sommige regio’s om de testresultaten te bekomen mijns inziens veel te lang. Is Deurne-Noord/Borgerhout als regio “minderwaardig”? Zijn de mensen in deze streek van minder belang dan elders?
Mijn symptomenvrije collega had haar resultaten na anderhalve dag. Ik, als ziek aangemelde patiënte, moest meer dan dubbel zo lang wachten. Lijkt u dit nog logisch?
Vóór “Corona” kon je met een vermoedelijke longontsteking gewoon naar je dokter, direct, de dag zelf. Je kon dan onmiddellijk aan een behandeling beginnen en raakte bijgevolg niet zo fel verzwakt. Enkele dagen later kon je weer gewoon aan het werk. Probleem opgelost, gezondheid herwonnen.
Nu krijg je een longontsteking, wellicht door hergebruik van medische mondmaskers “na een periode van rust”, en dan moet je wachten tot je extreem ziek bent – want er moet eerst worden getest op Covid-19! – en misschien kan je dan eindelijk echte medische hulp krijgen en alsnog een behandeling starten.
Dit is NIET GOED GENOEG, deprimerend en een welvaartsstaat met een super performant medisch netwerk NIET WAARDIG.
Want de gezondheid van iedereen primeert, zo horen we tot vervelens toe, maar als het er werkelijk op aankomt, lijkt die gezondheid allesbehalve nog belangrijk.
Dringende actie zou uw beste antwoord kunnen zijn, waarvoor dank bij voorbaat.
Getekend,
Wies Reyners
____
De feiten van de viruswaanzin zijn gekend, onze argumentaties bijzonder sterk. Wat niet kan gezegd worden van de onderbouwing van de meeste maatregelen (bvb. mondmaskers en data). Steun viruswaanzin.be in haar strijd tegen de disproportionele en niet wetenschappelijk onderbouwde vrijheidsbeperkingen en van-de-pot-gerukte-verplichtingen. Elke donatie is welkom: https://www.viruswaanzin.be/donatie