Toen Covid-19 kwam zei Bart De Wever dat er niets zo gemakkelijk is dan het voeren van een politiek bij een crisis. Men doet gewoon wat de experten u zeggen. Voorwaar een uiting van bijzonder slecht bestuur. Het kenmerk van een onbekende crisis is immers een grote portie onzekerheid. Ook bij de experten. Bovendien geven die experten de overheid een inzicht binnen hun eigen werkveld. Ons silo-onderwijs creëert bijzonder weinig holistische specialisten.Terwijl de overheid een totaal beleid te voeren heeft. Intussen weet niemand of de collaterale schade van de maatregelen niet nog meer doden heeft opgeleverd dan er gespaard zijn.
Omgaan met onzekerheid.
Vanuit het bestuur vergt omgaan met onzekerheid onder andere dat er altijd een plan B is. Als de lockdowns niet werken – zoals nu overduidelijk blijkt – dan moeten we andere oplossingen achter de hand hebben. Als we merken dat er onder juristen onzekerheid is over de wettelijkheid van de maatregelen, dan creëren we voor de zekerheid een wet. En wel zo spoedig mogelijk. Niet als er al een jaar onwettige boetes worden uitgeschreven. Als de vaccins niet werken, dan hebben we een alternatief plan. Om niet de rest van ons leven de lijdensweg van de voorbije maanden te moeten ondergaan.
In zo een onzekere omgeving beluistert de overheid vooral de criticasters van het beleid. De kritiek wordt zelfs aangemoedigd! Want daaruit kunnen inzichten komen waarmee de eigen silo-experten geen rekening houden. Laat dat nu juist niet gebeurd zijn in deze crisis. Het omgekeerde is waar. Als struisvogels hebben de politici hun hoofd in het zand gestoken. Actief werden mensen die een kritisch geluid lieten horen weggezet. Met actieve hulp van de silo-experten, en Van Ranst in het bijzonder. Ronduit beledigd. Allemaal complotdenkers en anti-vaxxers.Tot en met een recent ontslag van een wetenschapper onder druk van gepolitiseerde raden van bestuur.
De plannen B van Vivaldi.
En waar zijn die plannen B? In de verste verte niet te bekennen. De voorbije maanden liet de VLD weten niet opgezet te zijn met het ontwerp van pandemiewet. Er kwam zelfs een heuse campagne aan te pas op sociale media die tegen het ontwerp inging. Nu moet deze wet vlug-vlug door het parlement. Intussen wordt het risico reëel dat het land in de chaos werd en wordt gestort. Alle boetes tot nu toe uitgeschreven dreigen de vuilbak in te gaan wegens onwettig. Politiemensen die denken geweld te kunnen gebruiken om mondmaskers af te dwingen, dreigen zelf vervolgd te worden. Immers mag politiegeweld enkel als er een wettelijke grondslag is voor het doel van dat geweld. De staat dreigt te worden geconfronteerd met huizenhoge schadevergoedingen aan KMO’s die hun zakencijfer zagen kelderen het voorbije jaar. En wat is het plan B? De rechters afdreigen met het doembeeld van de gevolgen die de regering zelf heeft gecreëerd?
Wat gaan we doen als er morgen een nieuwe variant of een nieuw virus opduikt waartegen de vaccins niet werken? Nog een paar jaar Van Ranst die komt verklaren dat we “nog even moeten doorzetten”. Nog een paar jaar De Croo die beweert dat er nooit meer lockdowns komen. Nog een paar rondes doden in de woonzorgcentra. Er is geen plan B. Er is zelfs geen voornemen om de piekcapaciteiten op de intensieve zorgen in de toekomst uit te breiden. Te duur.
Terwijl de wetenschap wereldwijd aantoont dat de maatregelen geen verschil maken, ploegt Vivaldi verder met paardenkleppen aan. Het aantal doden staat nergens ter wereld in verhouding tot de strengheid van de maatregelen. We zien dat trouwens ook hier. Andermaal zwakte de groei van het virus al af weken voor er maatregelen werden genomen. Al van begin februari is het fameuze reproductiegetal van de besmettingen beginnen plafonneren. Van nature uit. Maar volgens onze virologen is dat onmogelijk. Hun wiskundige modellen gaan er immers vanuit dat alleen maatregelen het reproductiegetal kunnen doen dalen. Door het tijdsinterval tussen het plafonneren van de besmettingen en het plafonneren van de IC-opnames, krijgt de bevolking de verfoeilijke indruk dat de IC’s gaan dalen omwille van de maatregelen. Hou er meteen ook rekening mee dat de “besmettingen” van Sciensano eigenlijk positieve tests zijn. Deze tests gebeuren gemiddeld meer dan 6 dagen na de echte besmettingen: de incubatietijd. De echte piek was dus andermaal bereikt nog voor de maatregelen zijn ingegaan.
De gevolgen van het struisvogelen.
En zo sukkelt Vivaldi van de ene mislukking naar de andere. Over van het eigen grote gelijk en het onvoorwaardelijk luisteren naar de virologen. Geen plan B, terwijl de onzekerheid zo groot is. Indoctrinatie van de bevolking om de eenheidsgedachte rond het virus te realiseren. Knotsgekke maatregelen die zichzelf constant tegenspreken. Voortschrijdende inzichten die voortschrijden zonder enige aanleiding. Virologen die het beleid bepalen, maar telkens 5 minuten nodig hebben om uit te leggen dat ze er allemaal niet zo zeker van zijn.
Het resultaat van deze kakafonie is intriest. Dubbel zoveel geweld tegen kinderen. Doden door collaterale schade. Nooit gezien tumoren. Een aantal zelfmoorden waarover de regering niet durft te spreken. Amputaties van ledematen bij anders goed verzorgde diabetici. Uitbraken in hospitalen omwille van slechte PCR-tests. Kinderen die geen afscheid mochten nemen van hun stervende ouders. Schoolgaande jeugd die in de cruciale jaren een bijzonder traumatiserend discours heeft moeten verwerken. Een economie die in een nooit geziene recessie zit. Een staat die zich moeit met hoeveel keer de toiletpotten bij de artsen moeten worden gekuist. De democratie die verglijdt naar een totalitaire staat.
En waarom? Om het met Professor “lockdown” Neil Fergusson, te zeggen: “Dit was onze focus niet”. Struisvogelen op zijn Vivaldi’s.