Om te beslissen of evenementen met zittend publiek mogen door gaan moet men daarvoor in de toekomst toestemming krijgen van één bevoegde minister én, nu komt het, één viroloog!
Dit werd zonet beslist tijdens de Veiligheidsraad van 30/06 en zal snel, snel worden bekrachtigd door een MB. Ongehoord!
Een niet democratisch verkozen viroloog macht over anderen geven houdt in dat de man/vrouw hen kan opdragen of dwingen om zijn/haar science fiction uit te voeren. Dat is ronduit gevaarlijk voor onze samenleving en de Westerse democratie. In een dictatuur is alle macht in de handen van één persoon of een kleine groep mensen; bij tirannie zal die persoon proberen alle macht in handen te houden, met middelen als geheime politie, terreur en andere geweldsinstrumenten (dat zagen we al duidelijk op Malieveld in Den Haag). In een democratie wordt macht of invloed vergroot met overleg, lobbyen, overreding en via de stembus. Een specifieke uiting van macht is gezag. Gezag is gebaseerd op de erkenning of rechtmatigheid om macht uit te oefenen. Die rechtmatigheid ontbreekt hier volledig!
In de psychologie omschrijft men de concentratie van macht bij één persoon als verslavend en als men eenmaal macht heeft is het verleidelijk om die steeds verder uit te bouwen. Ook is het moeilijk om eenmaal verworven macht weer af te staan. Dit heeft enerzijds te maken met het statusverhogende effect van macht, maar anderzijds ook met de extra (financiële en andere) voordelen die macht kan geven. Onze virologen lachen nu al in hun vuistje...
Stammen
Toen de mens nog in stamverband leefde was er meestal alleen een leider nodig in crisistijden, zoals conflicten met andere stammen of bij natuurrampen die de stam troffen. Dan was het nodig dat één iemand snel beslissingen nam die dan door de anderen uitgevoerd werden. In het beste geval had de leider dan ook een soort adviesraad samengesteld uit de oudere en ervaren mensen. Toen de samenleving groter en ingewikkelder werd ontstonden de eerste staten. Allengs namen de welvarendste en invloedrijkste mensen en families steeds meer de touwtjes in handen en lieten zich steeds minder beïnvloeden. Tijdens de Verlichting kwam hierin in het Westen langzaam verandering en werd de macht in sommige landen volgens de trias politica van Montesquieu verdeeld in een wetgevende, een rechtsprekende en een uitvoerende macht. Met het beslissingrecht van evenementen (ja, zelfs uw trouwfeest) toe te kennen aan de Romeinse duim van één viroloog glijden we sterk weg van de scheiding der machten en bevinden we ons op de snelweg naar de virologische dictatuur. Gaan we echt toelaten dat een viroloog nu onder het mom van Corona een 'president voor het leven' wordt?
EEN OPEN DEUR VOOR VIROLOGISCHE CORRUPTIE
Een bekend adagium (bedacht door de Engelse historicus Lord Acton) is: Macht maakt corrupt en absolute macht maakt absoluut corrupt (Power corrupts and absolute power corrupts absolutely).
Dit heeft te maken met het feit dat de verleiding aanwezig is machtsinstrumenten te misbruiken om zodoende voordelen te behalen. Dit kunnen materiële en financiële voordelen zijn, maar ook immateriële voordelen, zoals seksuele gunsten. Ze kunnen al dan niet direct behaald door toepassing van de macht (bijvoorbeeld een regering die zelf de veiligheidsraad benoemt die geeft prompt met 99.99% van het beslissingrecht aan een viroloog) of door anderen tegen betaling of verstrekking van giften met behulp van deze macht voordelen te verschaffen (bijvoorbeeld een viroloog die goedkeuring geeft na een royale gift van diens te beoordelen partij). In dit geval is zijn beslissingen niet meer ingegeven door het algemeen belang maar door het eigen voordeel. Uiteindelijk is dit schadelijk voor de economie en de rechtszekerheid.
Macht kan ook corrumperen in de zin dat de viroloog zo veel macht naar zich toe trekt dat men hem niet meer durft tegen te spreken uit angst voor consequenties voor de eigen positie. Hierdoor ontstaat een situatie als in het sprookje De nieuwe kleren van de keizer, waarin een verkeerde beslissing wordt genomen en uitgevoerd door een gebrek aan controle en overleg, of dat een onwenselijke situatie niet wordt opgelost omdat niemand er iets van durft te zeggen.
Beslissingen met aanzienlijke gevolgen voor de maatschappij moeten door een controlesysteem (checks and balances), waarin iedere machthebber gecontroleerd wordt door een andere machthebber of door een collectief. Uiteraard dienen deze controleurs de bevoegdheid te hebben de machthebber te corrigeren en zo nodig te ontslaan of zelfs te bestraffen. We moeten deze te sterke samenballing van macht in één viroloog voorkomen, hetgeen in de meeste democratische staten zijn uiting vindt in het principe der scheiding der machten. Wellicht moeten we ook de reputatiegevoeligheid van de politici aanspreken. Veriswaanzin.be probeert met haar berichtgeving en naming and shaming een corrigerend effect hebben.
Sluwe participatiemethode van de virologen
Volgens de participatiemethode oefent iemand die deelneemt aan het politieke proces per definitie feitelijke macht uit. De virologen en de GEES passen de regel van de geanticipeerde reactie toe. Dat houdt in dat er in het politieke proces sprake is van niet-zichtbare invloed van de ene op de andere deelnemer. Als bijvoorbeeld de GEES denkt dat een voorstel in de veiligheidsraad niet haalbaar is wijzigt men het voorstel nog kort vóór de indiening. Zo is er feitelijk sprake geweest van een impliciete invloed van de GEES op de regering. De invloed is echter niet zichtbaar geweest, en zal daarom bij toepassing van de participatiemethode niet worden opgemerkt. Die participatie leidt evenwel niet altijd tot macht, bijvoorbeeld als op het moment van participatie de beslissing eigenlijk al vaststaat.
Stop deze waanzinnige afbreuk van onze waarden en normen. Wordt wakker! Help ons via een kleine gift verder te berichten en de strijden voor onze (basis)rechten.