Het werk zit erop

De V.Z.W. Viruswaanzin wordt ontbonden. Van bij onze start in juni 2020 was het onze bedoeling om mensen te laten zien dat ze niet alleen waren.  Veel van onze actuele leden voelden zich in die tijd radeloos eenzaam.  Intellectueel eenzaam vooral.  Hier vonden ze mensen die ook kritisch keken naar de coronapolitiek. Hier vonden ze de overtuiging dat wat ze dachten werd gedeeld door meer en meer andere mensen. Hier vonden ze informatie, contacten, acties en medestanders. We zijn begonnen met een handvol activisten, en uitgegroeid tot, uiteindelijk, een kleine 15.000 leden. We hebben meer dan 500 artikels geschreven, acties op touw gezet, betogingen georganiseerd en mee georganiseerd, de persberichten verstuurd, onze boodschap verspreid via sociale media, een boek geschreven, we hebben geprobeerd een nieuwszender op te zetten en we hebben een politieke partij opgericht. 

 

Wat onze invloed was, en of we succesvol waren, is niet meetbaar. In tegenstelling tot de modelbouwers en staatsvirologen, weten wij dat de complexe samenleving wordt beïnvloed door veel factoren.  De mens, waaronder wijzelf, zijn niet in staat om al die factoren perfect in kaart te brengen.  Wat we gezien hebben in de loop van de tijd is dat de beweging die tegen de maatregelen inging, steeds groter werd.  Met als hoogtepunt ongetwijfeld de betoging in Brussel met tienduizenden mensen, waar we ook aanwezig waren. Prominent, tot op het podium.  Wat we ook gezien hebben is dat België de zwakste maatregelen had van Europa.  Op Zweden na uiteraard.  Toen de Nederlanders in lockdown gingen voor Omicron, was de Belgische regering zelf verbaasd.  Zo ver had de hele beweging de overheid in België gekregen.  Van het verplichte vaccin, eerst in de zorg en dan overal, is nooit iets in huis gekomen. 

Tot grote frustratie van Frank Vandenbroucke en tal van hooligans van de vaccin-side.

 

Mogen wij dat allemaal op onze hoed steken?  Deels wel.  Samen met de rest van de beweging.  De strategie die we daarbij vanuit Viruswaanzin gehanteerd hebben was soms die van de provocatie, maar vooral de strategie van de humor.  Van onze adviseurs, waaronder psychologen en psychiaters, wisten we dat het doorbreken van het groepsdenken van de massa in een omgeving van indoctrinatie, reframing en herhaling vereist.   We hebben in tegenstelling tot onze collega’s in sommige buurlanden, gekozen voor strategie van vooral humor.  Humor die zorgt voor reframing.  Met als resultaat dat we bijvoorbeeld in vergelijking met Nederland, een veel minder harde polarisatie kennen in Vlaanderen.  Tezelfdertijd hebben we daarmee de geloofwaardigheid van de politiek zowel als die van de virologen, fundamenteel ondermijnd.  Niets is zo dodelijk voor een autoritair gezag als belachelijk te worden gemaakt.  Het resultaat ziet u nu alle dagen op TV en in de media.  Hoewel, het moet gezegd, deze generatie politici hard zijn best doet om mee te werken aan onze strategie.

 

Een tweede pijler in onze acties was de bewuste rol van schietschijf.  Wij vertolkten de stellingen van onze adviseurs die we vertaalden naar het publiek.  Van wetenschappers die uit schrik voor de agressiviteit van hun omgeving voor kritische stemmen, niet naar buiten durfden te komen.  Of die pas later stilletjes aan naar buiten zijn gekomen. Maar we lieten ons ook bewust keihard afmaken door Van Ranst en C°.  Een evidente strategie.  Een autoritair regime kan één vereniging hard aanpakken, twee misschien, maar het is niet mogelijk om iedereen “idioot” te noemen.  Dat leidt tot wat Van Ranst nu ondergaat.  Hij heeft zoveel mensen beschimpt, dat hij zijn eigen geloofwaardigheid totaal heeft ondergraven. Door de scheldpartijen van Van Ranst op ons te trekken, zijn we erin geslaagd om ruimte te creëren voor andere mensen. Voor wetenschappers die iets te zeggen hadden en die daardoor het ook aangedurfd hebben om iets te zeggen.  Wij speelden de “bad cop” en zij kregen ruimte om de “good cop” te spelen.   Een strategie die we uitgewerkt hebben met onze Nederlandse vrienden van Viruswaarheid, die ook de toorn van de goegemeente op zich hebben betrokken.  Om anderen ruimte te geven.  Zo wordt een autoritair regime bestreden.   Alleen hebben we dat in het absurde België kunnen doen met meer humor dan in Nederland mogelijk was.

 

De derde pijler was de wetenschappelijke grond van wat we voorbrachten.  Zij die ons gelezen hebben zullen ons zelden betrapt hebben op ongefundeerde beweringen waar we later op moesten terugkomen.  Integendeel. De analyses die we gemaakt hebben, over het CST bijvoorbeeld, over de lockdowns, maar ook over de vaccins, werden maanden later vaak in veel bredere kringen ook vertolkt.  Herhaaldelijk kwamen we maanden voor de kranten met een juiste weergave van de situatie.  We konden dat alleen maar doen omdat we op de achtergrond inderdaad constant in contact stonden – rechtstreeks of onrechtstreeks - met wetenschappers.  De methode die we gebruikt hebben was er steeds één van het zintuiglijk en door logische deductie analyseren van de situatie, en pas iets meedelen als we het minstens bij 2 van onze adviseurs hadden afgetoetst. Of als we de mosterd konden halen bij minstens twee gezaghebbende wetenschappers.  Nooit ofte nimmer hebben we ons laten leiden door vermoedens, complotten waarvan geen bewijzen zijn, fake news of enkel het geloof van onze onderbuik.  Het aantal keren dat men ons heeft betrapt op het delen van fake news is op 2 handen te tellen – wellicht zelfs op één hand – en te wijten aan een onzorgvuldigheid soms over iets dat niet tot de essentie van de boodschap behoorde.  Zoals toen we een keer het aantal slachtoffers van bijwerkingen van vaccins hadden verward met het aantal aangiftes van slachtoffers van bijwerkingen waarvan het oorzakelijk verband niet was onderzocht. We hebben dat uiteraard meteen rechtgezet.  De wetenschappelijke methodologie hebben we altijd hoog in het vaandel gedragen. We geloven in de wetenschap voor zover die op een correcte manier wordt toegepast. Wetenschap is nog steeds de beste methode om tot de waarheid te komen.  Ook als is die methode op vandaag, zeker in de menswetenschappen, voor verbetering vatbaar.

 

Dat we strikt zijn blijven vasthouden aan die methodologie is ons niet in dank afgenomen.  Veel mensen vinden de vermoedens die bestaan of ontstaan door associatief denken, veel belangrijker dan de reële toetsing daarvan.  We moeten iets “zien” of uit verbanden tot andere verbanden concluderen.  Daardoor zijn we vaak geprangd geraakt tussen 2 vuren: de zeloten van het coronabeleid, en de tegenstanders van dat beleid die in allerlei complotten geloven.  Het is niet alleen ons overkomen.  Ook Prof. Dr. Jay Bhattacharya, één van de drie auteurs van The Great Barrington Declaration, heeft heel prangend de druk van de beide kanten ervaren.  Allesbehalve prettig is dat.  Beide kanten vonden dat we slechte intenties hadden: we waren moordenaars van de ene kant, en we waren “controlled opposition” van de andere kant.  Terwijl we eigenlijk niets anders wilden dan een betere wereld met meer respect voor de mensen, voor hun fundamentele rechten en voor de economie.  Ook met een betere en meer efficiënte gezondheidszorg met minder doden.   Het is tekenend dat we de reacties op de blog hebben moeten uitschakelen niet omwille van de zeloten van het beleid.  Maar omwille van de volgehouden aanvallen op wat we deden van zij die ons wilden dwingen om te geloven in allerlei zaken die zij “zien”.  De medestanders is de strijd tegen het coronabeleid dus. 

 

 

 

Waarom nu stoppen?

 

We zijn in een fase aanbeland waarin de maatregelen grotendeels weg zijn.  Alleen de zorg heeft nog niet door dat de mondmaskers niets bijbrengen. Uitgerekend de zorg.  De leiding van de zorg overtuigen zal eerder een werk zijn voor missionarissen dan voor een VZW van activisten.  Informatie over het coronabeleid is overal op het web te en daarbuiten te vinden.  Wetenschappers spreken zich openlijk uit.  De big data komen boven en zullen in de komende jaren nog meer bovenkomen.  Die data liegen niet en zullen nog meer aan het licht brengen wat er allemaal is misgegaan.  De rehabilitatie van de kritische beweging is ingezet.  Met die rehabilitatie zal zonder twijfel de verantwoordelijkheid van de staatsvirologen, modelbouwers, politici, farmabedrijven, internationale instellingen en miljardairs die denken de nieuwe Messias te zijn, ook aan de orde komen.  Dat proces gaat langzaam maar is onomkeerbaar.  De maatschappelijke ontwikkelingen en de evolutie van de wetenschappelijke inzichten overstijgen wat we met Viruswaanzin aankunnen.  Wij hebben gedaan wat we konden doen en ons werk is af.

 

De huidige samenleving en de politiek die de beleidsmatige vertaling van de samenleving zou moeten zijn, is ziek. Erg ziek.  Die problematiek is veel breder dan de bestrijding van een virus of de bescherming van de economie en de mensenrechten.  Daarom hebben we met Viruswaanzin de partij Vrijheid opgericht.  Deze partij gaat uiteraard door.  We hopen van ganser harte dat iedereen die ons heeft gesteund, ook de partij gaat steunen.  Vanuit Viruswaanzin en de partij Vrijheid hebben we heel hard nagedacht wat er misloopt in de wereld, wat aanleiding gaf tot dit totaal verkeerde coronabeleid en hoe we daaraan een oplossing kunnen bieden.  We hebben het neo-humanisme uitgewerkt.  Een politiek waarbij de mens centraal komt te staan in het beleid.  Een politiek waarbij de keer op keer falende overheid wordt beperkt en veel meer bescheiden omgaat met het staatsgezag.

 

 

Ons slotevenement!

 

Maar we zouden Viruswaanzin niet zijn als we er niet uitgaan met nog één keer een grote BANG!  Daarvoor hebben we ter afsluiting een uniek evenement opgezet.  Een once-in-a-lifetime-gebeurtenis die in ons geheugen zal gegrift staan.  

 

Op 13 mei 2023, om 13 uur zetten we de deuren van de Aula van de Gentse Universiteit wagenwijd open voor een zeer hoogstaande Academische Zitting.   Onder het motto: “The Job is never done!” hebben we een schare wetenschappers samengebracht om “U” tegen te zeggen. Wij stellen voor:

​​