Tijd voor de artsen om hun ethische plicht te vervullen: WORD WAKKER!
We werden vandaag gebeld door een arts die ons zijn ongerustheid wou meedelen over de bijwerkingen die hij ziet. Het is niet de eerste keer. Deze keer was het een spoedarts. Een dokter “met de twee voeten in het bloed”. Hij ziet abnormaal veel Myocarditissen. Vooral bij jonge mannen. Mannen die veel sporten. Voetballers. Wielrenners. Daarnaast maakt hij gewag van nog tal van andere toegenomen aandoeningen. Gaande van Zona tot meer ernstige toestanden. Door andere dokters werden ons ook al o.a. allerlei vormen van tromboses gemeld.
Het is een gekend gegeven dat de registratie van bijwerkingen compleet mank loopt. De aanmelding van bijwerkingen gebeurt in veel gevallen gewoon niet. De procedure schrikt artsen af. Bovendien worden de oorzaken van de meldingen bijna niet gecontroleerd. Op de website van de bijwerkingen staat een disclaimer. Het is niet zeker dat de gemelde bijwerkingen wel inderdaad in relatie staan met de vaccins. Maar dat wordt dus niet onderzocht. Zo krijgen we totaal geen zekerheid over de juiste impact van de bijwerkingen. En dan klinkt het dat de risico’s van covid groter zouden zijn dan de risico’ s van de bijwerkingen.
Zelfs Gavi, de organisatie van vaccinproducenten geleid door Bill Gates, maakte al op 28 juni 2021 melding van Myocarditis bij tieners. De arts die ons contacteerde bevestigt dat hij doden heeft gezien door bijwerkingen van vaccins. Hij spreekt van een significante toename van het aantal Myocarditissen in het hospitaal waar hij werkt. Zo heel erg zeldzaam zal het dus al niet meer zijn.
Onze arts zegt ons dat hij het moeilijk heeft om met collega’s over deze problematiek te spreken. Veel artsen voelen angst of weerstand om iets te zeggen dat tegen het overheidsbeleid ingaat. Er is zelfs geen ruimte om samen tot conclusies te komen over toch wel ernstige zaken als zware bijwerkingen bij jonge mensen. Een gefundeerde melding daarvan doorgeven in de “hiërarchie” van de gezondheidszorg, is al helemaal onmogelijk. Ook dat verhaal hebben we eerder gehoord. Artsen zijn bang hun posities te verliezen, hun werk te verliezen en geschorst te worden door de Orde van Artsen.
Zo worden de negatieve aspecten van het coronabeleid onder de mat worden geveegd. Waar de slechte registratie van bijwerkingen en de artsen die de ogen sluiten gaat niet verhinderen dat zowat alles toch aan het licht gaat komen. Voornamelijk door de niet te onderschatten impact van de big data. De foutmarges op de PCR-tests en de wijzigende teststrategie maakte en maakt het bijzonder moeilijk om te werken met de officiële cijfers. De gedachte is in mij opgekomen dat we daardoor nooit een goed zicht zouden krijgen op de curves. Maar dat was zonder Professor La Scola en zijn team gerekend. Op basis van de viruspartikels in het afvalwater zijn ze er in Marseille in geslaagd een echte randomnized test te doen van de effecten van de maatregelen op de curves. De conclusie was overduidelijk: er is geen effect.
Hetzelfde geldt voor de bijwerkingen. Zelfs al is de registratie nog zo slecht, ontsnappen zullen de bijwerkingen niet. Het is immers eenvoudig vast te stellen wat de evolutie is van een aantal aandoeningen voor en na de vaccinatie. Uit de grote collectie van data in diverse landen gaat dit zonder twijfel naar voor komen. Als er in de periode na de vaccinaties beduidend meer van bepaalde aandoeningen voorkomen, dan gaan de poppen aan het dansen. En ze zijn al aan’t dansen.
Op 6 oktober verscheen op de website van The New England Journal of Medicine een artikel over Myocarditis na het Pfizer vaccin. https://www.nejm.org/doi/full/10.1056/NEJMoa2109730
We hebben het dus niet over Moderna dat sedert kort niet meer mag toegediend worden in Ijsland omwille van meer onderzoek naar potentiële hartproblemen na vaccinatie. Zweden en Denemarken zijn ook al gestopt met Moderna aan jongeren toe te dienen om dezelfde reden.
Neen, het gaat om Pfizer zelf. De voorgeciteerde studie op basis van cijfers in Israël toont aan dat er 2,35 meer Myocarditissen voorkomen bij mensen die gevaccineerd zijn in vergelijking met mensen die niet gevaccineerd zijn. En dat 30 dagen na de tweede dosis. Bij adolescenten tussen 16 en 19 jaar was het verschil zelfs een factor 9,69. Wat een ratio van 1 op 6637 betekent. Onmiddellijk na het tweede vaccin is de factor bij diezelfde adolescenten zelfs 13,60. De studie stelt verder dat de meeste gevallen van Myocarditis na vaccinatie mild zijn. Er werd in de testgroep 1 overlijden gemeld. De resultaten van deze studie zijn compatibel met wat onze arts ons vertelde. Vooral in de groep jonge mannen, actieve jonge mannen, stelde hij een verhoging vast.
Het is vreemd hoe artsen geregeld bij Viruswaanzin terecht komen omdat ze in hun beroepsgroep botsten op barrières. Dat is bijzonder zorgwekkend. Artsen behoren in rust en zonder enige druk hun werk te kunnen doen. Zij moeten in staat zijn om zonder angst de werkelijkheid weer te geven. Zij moeten kunnen de overheid en hun collega’s inlichten zonder zich te moeten afvragen of ze daardoor hun werk verliezen. Ons leven ligt immers vaak in hun handen. Een geneeskunde die werkt vanuit irrealiteiten, is gedoemd om zeer zware klappen te krijgen.
“Voor het goede doel” kan hier geen excuus zijn. De medische werkelijkheid vervormen en verzwijgen omdat anders de mensen schrik hebben om zich te laten vaccineren, dat is geen hoger doel. Dat ondergraaft op zich ook al de geloofwaardigheid van de geneeskunde en de wetenschap in het algemeen. De hele coronapolitiek zit doorspekt met dat soort van “leugens om bestwil”. Herinner u het voorbeeld van de mondmaskers. Maar ook bijvoorbeeld de maatregelen buiten terwijl men zeer goed wist dat er buiten totaal geen uitwerking was van de maatregelen. De hele covidpolitiek is gericht op gedragsbeïnvloeding. Dat daarbij leugens moeten worden verteld is blijkbaar geen bezwaar. Als we maar de arm omgewrongen worden om allemaal in dezelfde richting te denken.
De overheid en de geneeskunde kunnen het zich niet permitteren om een beleid te voeren dat geregeld leugens om bestwil verspreidt. Op termijn komt dat uit. Dan krijgt men situaties waarbij virologen totaal tegengestelde informatie in de pers gooien, met enkele dagen tussen.
Hoe lang nog gaan de artsen hun onbestemde angst voor zich houden? Hoe lang nog gaan zij toelaten dat mensenlevens in gevaar komen omwille van een strategie? Van een ogenschijnlijk hoger doel. Van de gedachte van de vaccinboeren dat de risico’s van covid nog altijd groter zijn dan die van de vaccins. Covid krijgt men één keer, kort. Vaccins blijft men maar herhalen, en de effecten zijn zichtbaar ook op iets langere termijn. Zo blijkt nu. Is het wel zo dat voor alle leeftijdscategorieën de risico’s afwegen in het voordeel van de vaccins? Als we rekening houden met de comorbiditeiten is de kans groot dat we over niet zo lange tijd wel duidelijke verschillen gaan zien. Een paar categorieën mensen van jonge leeftijd zonder comorbiditeiten waarin de risico’s om aan covid te sterven lager zijn dan door een vaccin.
Het is overigens voor het eerst dat we een afweging maken tussen het aantal doden gespaard door een ziekte, en het aantal doden door de vaccins tegen deze ziekte. Tot voor covid gold dat een paar doden volstonden om de vaccins af te voeren. Of daar dan veel meer mensenlevens door gespaard konden worden of niet. Van een ziekte aanvaarden we mogelijk dood te gaan. Van een vaccin of medicatie niet. Omdat dan ook gezonde mensen dood gaan “voor een hoger doel”. Dat verlangen we van niemand. Zo zou het toch moeten zijn.
Of is het de bedoeling dat we echt de afweging maken? Meteen stelt zich dan de vraag hoe ver we zullen gaan. Stel dat voor België we vasthouden aan de gedachte van Molenberghs dat er zonder maatregelen 200.000 doden zouden zijn gevallen. Gaan we dan accepteren dat er door de vaccins 190.000 doden mogen vallen voor we daarmee ophouden? Neen toch. Het is onbegonnen werk in te schatten hoeveel doden er nog zouden kunnen vallen zonder vaccins. Immers is intussen al een groot deel van de bevolking besmet geraakt. Wellicht rond 50 %. Alleen meten we dat niet. Het kant dus perfect al 70 % zijn of meer. De balans maken wordt dus hoe langer hoe moeilijker. Dat wordt een blinde beslissing. Zeker voor de toediening van de 5 of 6 volgvaccins die nog klaarliggen bij de farmaceutische nijverheid.
Dokters hebben in deze crisis een verpletterende verantwoordelijkheid. Tot op vandaag hebben ze voor het overgrote deel beslist om zich in te schrijven in het narratief van de overheid. Dat is gemakkelijk, comfortabel en levert weinig “risico” op. De overheid is een paraplu voor de arts. Zoals de WHO een paraplu is voor de overheid. Artsen hebben echter ook een verantwoordelijkheid tegenover hun patiënten en tegenover de gehele bevolking in het algemeen.
Als artsen zien dat er iets misloopt, dan hebben zij de verdomde plicht dat te rapporteren. Zich collectief door een gebrek aan “guts” storten in het avontuur van een strategische fantasiewereld, is bijzonder onverantwoord gedrag.
De mensen hebben het recht te weten wat er gebeurt.
De mensen hebben het recht te beslissen wat er met hun lijf gebeurt, op een geïnformeerde manier en niet beïnvloed door strategisch verzwegen informatie.
De mensen hebben het recht zich niet te moeten opofferen voor een ander. Niemand mag worden gevraagd een risico te lopen, hoe klein ook, om te sterven voor iemand anders.
De mensen – wij – hebben recht op een volwassen coronabeleid. Geen hoopje leugens om ons gedrag te beïnvloeden. Wij zijn geen kleine kinderen. Intussen heeft een groot deel van de bevolking dat door.
Het is aan de dokters om ons hierin bij te staan. Het is inderdaad hun verdomde ethische plicht om aan de kant van de mensen te staan. Van hun patiënten. Elke dokter afzonderlijk heeft die plicht. Maar vooral ook hebben ze deze ethische plicht allemaal samen.
Ze mogen gerust beseffen dat de werkelijkheid toch uitkomt. En dan gaan zij die gezwegen hebben geheid met de vinger gewezen worden. Het zal dan niet volstaan te zeggen dat ze gedaan hebben wat de overheid hen opdroeg.
Toen ik deze week de zaak pleitte voor de Rechtbank van Eerste Aanleg in Brussel tegen de Belgische Staat, gebeurde het volgende. Sciensano heeft een huisartsenrichtlijn. Die stelt dat huisartsen een covid-patiënt thuis laten met hoogstens paracetamol. Tot het erger wordt. Dan moet de patiënt naar het ziekenhuis waar hij echte medicatie krijgt. Ons pleidooi was dat zo’n regeling ervoor zorgt dat er nog meer mensen in het hospitaal terechtkomen. Dat medicatie te laat wordt gegeven.
De Belgische Staat ontkende dat zelfs niet. Maar verwees naar de verantwoordelijkheid van de individuele dokter. Die heeft immers therapeutische vrijheid, en wat Sciensano zegt is niet meer dan een advies. Een advies dat niet moet worden opgevolgd. De richtlijn is dus een goede richtlijn want de artsen moeten hem niet volgen.
Als er mensen sterven doordat ze te laat medicatie krijgen conform de richtlijn, dan is dat uw schuld, mijn beste artsen. Dit is hoe de overheid met u omgaat en zal omgaan. Op u komt het aan. Verhef uzelf en uw collega’s en zeg waar het op staat.