Het hof van beroep heeft de vordering van 500 Burgers om niet meer gebonden te zijn aan de Covid-maatregelen afgewezen.
We onthouden uit dit arrest de volgende elementen:
1. Rechters kunnen verschillende beslissingen menen, zelfs dezelfde rechters. Wat het Hof inderdaad ook gedaan heeft.
2. In het eerder arrest schreef het hof dat er geen wettelijke grondslag meer was voor de maatregelen, in scherpe bewoordingen overigens. Nu schrijft hetzelfde hof dat er op het eerste gezicht wel een wettelijke grondslag is, maar deze grondslag is “discutabel”.
3. De rechter moet zich terughoudend opstellen bij de beoordeling van de keuzes van de staat. Enkel als de stat onjuiste keuzes maakt en niet in redelijkheid kon kiezen voor een dergelijk beleid, kan de rechter ingrijpen. Waar in het eerste arrest nog verwezen werd naar het gebrek aan cijfermatige onderbouwing, vinden we in dit arrest geen woord meer daarover terug.
Het volstaat niet dat de burgers die het proces voeren door de maatregelen hun rechten beperkt zien, zij moeten individueel aantonen dat zij schade lijden.
4. Door het tijdsverloop in de procedure konden aan de rechter ten gronde maatregelen worden gevraagd.
5. Er kunnen vragen gesteld worden over de proportionaliteit van de avondklok en de sluiting van de terrassen, maar die zijn intussen opgeheven.
Slotsom: de rechter ten gronde zal moeten worden aangesproken, en de vraag of de maatregelen nu al dan niet een wettelijke grondslag hebben … weet niemand met zekerheid te zeggen.
Hoe moet men van de Belgen verlangen dat zij de maatregelen volgen als zelfs een hof van beroep met de meest ervaren juristen van het land niet met zekerheid kan zeggen of de maatregelen wettig zijn of niet?
Het land verkeert in een chaos met rechtsonzekerheid die ongezien is.
We beraden ons of er cassatie wordt aangetekend.