Onze actie om duidelijk te maken dat het heimelijk gebruik van “influencers” niet zonder gevaar is, heeft bijzonder veel weerklank gekregen. Dank aan o.a. Joël De Ceulaer om zo goed mee te spelen!
Wat is er van de zaak? Achter het ijzeren gordijn heerste tussen de mensen heel wat wantrouwen. Dat kwam omdat iedereen een “influencer” kon zijn van de staat. Daarnaast ook een verklikker. Men wist nooit met zekerheid of iemand waarmee men sprak niet in dienst werkte voor de overheid. De Oost-Duitse Stasi was daarvoor gekend, maar ook in andere communistische landen was dit een gangbare praktijk.
Wat we vandaag “influencers” noemen, zijn mensen die in een bepaalde “community” een zekere weerklank hebben. Mensen luisteren naar deze influencers. Dat kan zijn in een gemeenschap zoals de twittergemeenschap. Of in een academische gemeenschap. Of nog de jongeren op TikTok. Het kan ook gaan om de allochtone gemeenschappen of bepaalde religieuze communities. Onder de controle van de Sovjets werden zij ook ingezet om alle neuzen in dezelfde richting te krijgen. Om het eenheidsdenken te realiseren. Dat zij dat deden was geheim omdat op die manier de mensen het onderscheid niet kunnen maken of iemand iets zegt omdat hij dat meent, zij het op instructie van de staat, zij het de beide. Eens de mensen weten dat iemand geïnstrueerd wordt door de staat, dan werkt dat in op de geloofwaardigheid van de betrokkene.
Deze praktijk, samen met de praktijk van de verklikking, gaf in het Oostblok aanleiding tot een diep verdeelde samenleving waarbij mensen in constante angst leefden als zij buiten het eenheidsdenken gedachten hadden. Bij ons is deze verklikking nog niet zo aanwezig. Hoewel. De hulpdiensten krijgen geregeld telefoontjes over mensen die ergens zonder mondmasker rondlopen, of die de regels volgens de perceptie van de bellers niet goed naleven.
Op zich is er niets mis mee dat de overheid influencers inzet om bepaalde bevolkingsgroepen te bereiken. Dat is zelfs zinvol en we hebben er zelf ook al voor gepleit om bijvoorbeeld ten aanzien van de Turkse mensen een goede campagne te voeren om hen duidelijk te maken wie de risicopatiënten zijn (diabetes, hartpatiënten, hoge bloeddruk …). In een normale Westerse democratie behoren zo’n boodschappen transparant te verlopen. Wie zijn de boodschappers? Wat is hun boodschap?
Ik geef een voorbeeld.
In het verslag van de GEMS van 9.8.2021 staat vermeld dat het Covid Safe Ticket moet worden “geframed” als een middel om “veiligheid” te verzekeren. Niet als een middel om de mensen aan te zetten tot meer vaccinatie. Het is beslist denkbaar dat de “trusted intermediaries” de opdracht gekregen hebben deze zomer de mensen wijs te maken dat het CST goed werkt om hun veiligheid te verzekeren. Met als gevolg dat de mensen een vals gevoel van veiligheid kregen en dat we uiteindelijk nog meer besmettingen op ons dak hebben gehad. Zoals Emmanuel André dat ook zegt, bevestigd door Bart Dewever die het had over een “brandversneller”.
In een recatie op deze site zei iemand dat deze boodschappen OK waren, want zij brengen “de waarheid”. Dit soort van communistisch “Pravda” denken is ons vreemd. Het is niet omdat de overheid het zegt dat het juist is. Bovendien veranderde de overheid de voorbije maanden, net zoals de virologen, geregeld van gedacht. Zodat het intussen bewezen is dat wat de overheid zegt niet per definitie de waarheid is. De overheid dient in eerste instantie erover te waken dat het pluralisme in de samenleving gehandhaafd wordt. Het principe dat het eenheidsdenken over de maatregelen moet worden doorgedrukt omdat alleen op die manier een optimale actie tegen het virus kan worden verkregen, is bijzonder autoritair. Dat kan ook worden bereikt, en nog veel beter, op een democratische manier. Er kunnen debatten worden gehouden waarbij de argumentaties kunnen worden uitgewisseld bijvoorbeeld. De mensen zijn heus wel slim genoeg om hun keuze te maken. Zeker als het om hun levensbehoud gaat.
Met betrekking tot het CST bijvoorbeeld hebben wij al in juni bij herhaling publiek gemaakt dat dit onding zorgt voor een vals gevoel van veiligheid. Onze berekeningen werden gewoon door pers en overheid straal genegeerd. Tot in het verlag van de GEMS van 9 augustus toe. Het geloof in het CST was wonderbaarlijk en kon niet worden tegengesproken. Het eenheidsdenken werd onder invloed van de overheid in de richting van de oplossing die hierdoor zou worden gebracht, doorgedrukt. Met zeer waarschijnlijk nog een pak meer doden en mensen in de IC’s tot gevolg.
Het feit dat de betrokken influencers professoren zijn, of imams, of priesters, of museumdirecteurs, of leraars, of bloggers, of nieuwsankers, of straathoekwerkers. Het doet er allemaal niet toe. Wat in een normale democratie moet geburen dat is dat er transparantie is over wat de overheid doet.
- Wie zijn ze?
- Welke boodschap brengen ze?
- Waarom brengen ze die boodschap?
- Aan wie brengen ze de boodschap?
- Hoeveel wordt hiervoor al dan niet betaald?
Dat zijn gegevens waarop de mensen recht hebben. We moeten weten wat de opdracht is van diegene die tegenover ons staat, als die een opdracht heeft. Anders worden we gewoon misleid. Gemanipuleerd te geloven dat de persoon voor ons vanuit zijn eigen leefwereld spreekt. Dan krijgen we argwaan in de samenleving die een quasi-communistische angst begint te verspreiden onder de mensen. De gedachten van de overheid mogen en moeten het voorwerp uitmaken van het publiek debat. Dat hoort zo in een democratie.
Irritant onnozel is dan de reactie van diegenen die vinden dat het stellen van de 5 voorgaande vragen “paranoïde” is, of “complotdenken”. Het staat gewoon vast dat er influencers ingezet worden. De GEMS schreef het al meermaals zelf. Het kan moeilijk een “complot” zijn als de overheid zelf het bestaan van die mensen bevestigt. Wij hebben ook al eens aan De Croo in een brief gevraagd te zeggen wie die mensen zijn en wat ze betaald worden. Maar we krijgen geen reactie. Hierover worden intussen, zo hebben we begrepen, ook parlementaire vragen gesteld. Het gaat dus helemaal niet om een complot, maar om een realiteit waarvan we toch wel mogen weten hoe die realiteit juist in elkaar steekt.
Deze realiteit ontkennen door ze een “complot” te noemen, of vragen betittelen als “paranoïde” voedt de bodem van de communistische totalitaire drang om het brein van de mensen te controleren. Dat willen wij niet in onze samenleving.
Dus voor de dag ermee, lieve Professor Frank! Wie zijn uw influencers? Met welke leugens hebben zij de mensen geïndoctrineerd? Hoeveel heeft u hen betaald? Brengt u hierover geen transparantie, dan zet u uw tocht verder om de Stazi in onze samenleving te introduceren.
A propos, het kan best zijn dat u en uw virologen geregeld overleggen met o.a. Boudry en De Ceulaer. Daar is op zich helemaal niets mis mee. Dat gaat zo in een democratie. Het is echter een stapje verder om enquêtes te doen naar de publieke opinie, daaruit lessen trekken om te weten welke berichten er moeten worden verspreid om de eenheidsgedachte te manipuleren. En vervolgens onbekende agenten op pad te sturen om deze manipulaties in de praktijk te brengen door een gerichte boodschap te laten verspreiden.
Het feit alleen al dat de betrokkenen aan wie we de vraag hebben gesteld niet graag als influencers worden aanzien, zou bij hen toch ook wel tot de reflectie mogen aanleiding geven dat er met het systeem van de “trusted intermediaries” iets grondig democratisch fout zit. Maar of hun geest daar vandaag open voor staat … laat het ons hopen!
___
Auteur: Michael Verstraeten